اما دستاوردهاى هوشيارى: متانت، هدايت، نيكوكارى، پارسايى، كاميابى، ميانه روى در راهپيمايى، ميانه روى در امور زندگى، راستى، بزرگوارى، و شناخت دين خدا؛ اين همه در سايه هوشيارى نصيب خردمند مى‌شود؛ پس خوشا به حال آن كه بر اساس برنامه درست گام برمى‌دارد! اما دستاوردهاى پاكدامنى: خرسندى، آرامش، بهره‌مندى، آسايش، دلجويى، كرنش [براى خدا]، پند پذيرى، تفكّر، جوانمردى و دست و دل باز بودن، اينها از پاكدامنى براى خردمند نصيب مى‌شود و او به خدا و قسمت او خرسند است.

اما دستاوردهاى خويشتن دارى: خيرانديشى، فروتنى، پرهيزگارى، توبه، فهم، ادب، نيكى كردن، دوستيابى، خيرمندى و خوش برخوردى، اين همه در سايه خويشتن دارى نصيب خردمند مى‌شود؛ پس خوشا بر آنكه او را مولايش به خويشتن دارى گرامى داشت.

اما دستاوردهاى حيا: نرمخويى، مهربانى، خدا را ناظر ديدن در نهان و عيان، سلامت [روحى و جسمى‌]، دورى كردن از بدى، خوشرويى، بخشندگى، پيروزى و خوشنامى در ميان مردم؛ اينها فوايدى است كه خردمند از حيا مى‌برد؛ پس خوشا كسى كه اندرز خدا را بپذيرد و از رسواگرى او بيم كند.

اما دستاوردهاى وقار: نرم رفتارى، دور انديشى، امانت پردازى، ترك خيانت، راستگويى، حفظ شرمگاه، فساد مالى نداشتن، آمادگى در برابر دشمن، نهى از منكر و ترك نابخردى؛ اينهاست كه از وقار به خردمند مى‌رسد؛ پس خوشا به حال شخص با وقار و كسى كه در وجودش سبكسرى و نادانى نيست و اهل بخشندگى و چشم پوشى است.

اما دستاوردهاى پايدارى بر كار خوب: ترك هرزگيها، دورى از هول و هراس، احتياط كارى، يقين، دوست داشتن نجات، اطاعت از خداوند رحمان، بزرگداشت قرآن، كناره‌گيرى از شيطان، عدل پذيرى و حقّگويى؛ اينها آن چيزهايى است كه در اثر تداوم و پايدارى بر كار خوب، به خردمند مى‌رسد؛