پيشگفتار مؤلف‌

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌

ستايش و سپاس خداوندى را سزاست كه بى‌نياز از سپاس سپاسگويان خويش است [ولى آن را] يكى از راههاى اعتراف به مقام لاهوتى و صمدى و ربوبى خويش و سبب افزونى رحمت و جادّه‌اى براى طلب‌كننده فضل و احسان خود قرار داده است.

حقيقت اعتراف به نيكى نعمت بخشى‌اش را در درون لفظ نهان ساخت، پس از جمله نعمت بخشى‌اش، يكى همين توفيق سپاسگزارى بر نعمت بخشيدن اوست و خدا اين اقرار لفظى تشكّر آميز را به جاى هر سپاس بزرگ ديگرى پذيرفته است.

گواهى مى‌دهم كه هيچ معبودى جز خداى يگانه بى‌انباز نيست، گواهى‌اى كه از درونى پاك و با اخلاص، تابيده و زبانى به آن گوياست كه از راز درست پنهانى حكايت مى‌كند. اوست خالق نوساز صورتگر كه بهترين نامها [و صفات‌] از آن اوست. چيزى مانند او نيست؛ زيرا همه چيز از خواست و مشيّت او نشأت گرفته و آفريده ياراى همانندى با آفريننده خود را ندارد. و گواهى مى‌دهم كه محمّد 6 بنده و فرستاده اوست. در روزگاران گذشته او را از ميان همه امّت‌ها برگزيده؛ چه مى‌دانست با ديگر همنوعان خود همگون و همانند نيست. او را برگزيد تا از جانب او امركننده [به معروف‌] و نهى‌كننده [از منكر] باشد و در سراسر جهان آفرينش قائم مقام او در به جاى آوردن [حق‌] و پرداخت‌كننده [دين‌] گردد؛ زيرا چشم‌ها او را درنيابند و باطن انديشه‌ها پى به وى نبرند و پندارها و گمان‌هاى ژرف و عميق نتوانند او را در درون مجسّم سازند، هيچ معبودى جز او نيست كه پادشاهى است قدرتمند و مسلّط.