اى كميل! به راستى خدا بزرگوار و بردبار و بزرگ و مهربان است. ما را به اخلاق خويش رهنمايى كرده و فرموده آن را به دست آوريم و مردم را به آن واداريم. به طور قطع، ما آن شيوه را در پيش گرفتيم و بدون نفاق و خالصانه آن را به اجرا درآورديم و بدون تكذيب، تصديق نموديم و بدون ترديد، قبول كرديم.

اى كميل! به خدا سوگند من چاپلوس و تملّق‌گو نيستم تا از من فرمان برند و آرزو برآورده ساز نيستم تا از من نافرمانى ننمايند و به خوراك [نامشروع‌] اعراب علاقه‌اى ندارم تا حكومت مؤمنان را به من واگذارند و امير مؤمنان خطابم سازند.

اى كميل! آن كس كه از دنياى فانى بهره‌اى برد، آن بهره زوال پذير و پشت‌كننده است ولى ما از آخرت پايدار و فناناپذير بهره‌منديم.

اى كميل! به راستى مقصد همگان آخرت است و آنچه ما از آخرت شيفته آن شده‌ايم خشنودى خدا و درجات عالى بهشت است كه هر كس متّقى باشد آن را به ارث مى‌برد.

اى كميل! هر كه نتواند در بهشت منزل گزيند او را به عذابى دردناك و رسوايى هميشگى مژده بخش.

اى كميل! من خدا را بر توفيق او و در هر حال و شرايطى سپاسگزارم، اينك هر زمان كه خواستى برخيز.

سفارش أمير المؤمنين على 7 به محمّد بن ابى بكر هنگامى كه او را به حكومت مصر گماشت‌

اين است منشورى كه بنده خدا، على، امير المؤمنين هنگامى كه محمّد بن ابى بكر را به حكومت مصر منصوب ساخت، صادر فرمود.

او را فرمان است كه تقواى الهى را رعايت نمايد و در عيان و نهان به طاعت او پردازد و در خلوت و جلوت از او بترسد و با مسلمانان به نرمى برخورد نمايد و با تبهكاران سختگيرى كند. با اهل ذمّه عادلانه رفتار نمايد و با ستمديده به انصاف و با ستمكار به شدّت برخورد كند و مردم را مورد بخشش قرار دهد و تا مى‌تواند احسان كند و خداوند به احسان‌كنندگان پاداش دهد و مجرمان را عذاب نمايد. و او را فرمان است تا مردم قلمرو حكومت خود را به اطاعت و جماعت فراخواند كه در اين دو امر، عافيت‌