تو را سفارش مى‌كنم به ترس از خدا، اى فرزندم! و پيوسته در فرمان او بودن و آباد ساختن دل خود به ياد او و دست زدن در ريسمان او و كدام رشته استوارتر از طاعت خدا ميان خود و او دارى اگر بگيريش و به آن دست درآرى؟

دل خود را به اندرز زنده‌دار و به پارسايى بميران و به يقين نيروبخش و به حكمت روشن گردان و به ذكر مرگ، خوار كن و وادارش نماى كه به مرگ خويش اقرار نمايد.

چشمش را به فجايع اين دنيا بينا گردان و از يورش روزگار و كژتابى‌هاى شب و روز بر حذر دار. اخبار گذشتگان را بر او عرضه كن و از آنچه بر سر پيشينيان تو رفته است آگاهش ساز. بر خانه‌ها و بازمانده‌هاى آنان بگذر و بنگر كه چه كردند و از كجا به كجا شدند و كجا باز گشودند و در كجا فرود آمدند. خواهى ديد كه از جمع دوستان بريده‌اند و به ديار غربت رخت كشيده‌اند و تو نيز يكى از آنان خواهى بود.

پس در نيكو ساختن منزلگاه خود بكوش و آخرتت را به دنيا مفروش. در آنچه نمى‌دانى سخن را واگذار و آنچه بر عهده تو نيست بر زبان ميار. و در راهى كه مى‌ترسى به گمراهيت كشد گام منه؛ زيرا باز ايستادن از كارهايى كه موجب ضلالت است بهتر است از افتادن در ورطه هلاكت. امر به معروف كن تا در زمره نيكوكاران در آيى و با دست و زبان نهى از منكر نماى و آن را كه مرتكب منكر مى‌شود، بكوش تا از ارتكاب آن دور دارى. در راه خدا بكوش، آنسان كه شايسته چنين كوششى است. در كارهاى خدايى سرزنش هيچ سرزنش‌كننده‌اى در تو اثر نكند. براى حقّ هر جا كه باشد، خود را به گردابها درافكن و در پى فهم دين باش. خودت را به شكيبايى عادت ده و در همه كارهايت به خدا پناه جوى كه اگر خود را در پناه پروردگارت درآورى، به پناهگاهى محكم و دژى نفوذ ناپذير درآمده‌اى. از سر اخلاص، هر چيزى خواهى فقط از پروردگارت بخواه كه بخشيدن و محروم نمودن به دست اوست. فراوان طلب خير كن و سفارش مرا نيكو درياب و از آن رخ برمتاب؛ بهترين سخنان، سخنى است كه سودمند افتد و بدان كه در دانشى كه فايدتى نباشد سودى نيست و از علمى كه گفته نشود سودى نبرند.