185- دو چيز عجيب است: سخن حكمت آميز از سفيه، آن را بپذيريد؛ و سخن ناهنجار از شخص حكيم، آن را ببخشيد.

186- نشانه تنبل سه چيز است: چندان سستى كند كه به كوتاهى گرايد و چنان كوتاهى نمايد كه به فروگذارى انجامد و چندان فروگذارى نمايد كه گناهكار و دل مرده گردد.

187- هر كس از طلب حلال خجالت نكشد به خود سود رساند و خرجش سبك گردد و تكبّر از او دور شود و هر كس از خدا به خاطر روزى اندك خشنود باشد، خدا از او به عمل اندك خشنود گردد و هر كس شيفته دنيا شود، آرزويش در آن دراز گردد و خدا به اندازه شيفتگى او به دنيا دلش را كور سازد. و هر كس شيفته دنيا نشود و آرزويش را در آن كوتاه نمايد، خداوند به او علم لدنّى عطا فرمايد و بدون هدايتگر، خودش هدايتش مى‌نمايد و كور دلى را از او مى‌زدايد و چشم بصيرت به وى مى‌بخشد. هان! بعد از من مردمى به قدرت مى‌رسند كه جز با كشتار و زورگويى حكومتشان تثبيت نگردد و توانگرى براى آنان جز با تنگ نظرى حاصل نشود و محبوبيّت در بين مردم پيدا نكنند جز با هوسرانى و سهل انگارى در دين.

هلا! هر كس اين روزگار را دريابد و با آن كه به توانگرى تواند رسيد، بر فقر شكيبا باشد و با آن كه به شهرت و آوازه دست تواند يافت بر گمنامى پايدارى ورزد و با آن كه مى‌تواند محبوب مردم باشد، بر بدخواهى آنان صبر نمايد و در اين كار قصدى جز رضاى الهى و آخرت نداشته باشد، خداوند به او ثواب پنجاه صدّيق عطا نمايد.

188- از خشوع منافقانه بپرهيزيد و آن، چنان باشد كه تن خاشع باشد، ولى دل خشوع ننمايد.

189- نيكوكار نكوهش شده، مشمول رحمت است.

190- لطف ديگران را بپذيريد و بهترين لطف، عطر است كه سبكبارتر و خوشبوتر است.