ايشان در آستانه عيد نوروز سال 1305 شمسى در يك خانواده معروف مذهبى در شهر شيراز متولد شدند. پدر ايشان حاج على محمد مكارم و جد ايشان حاج عبد الكريم و جد اعلايشان حاج محمد باقر همه از نيكان شهر بودند، ولى هيچيك از خانواده ايشان در كسوت روحانيت نبود؛ تنها عشق شديد ايشان به معارف اسلامى بود كه طى حوادث جالبى باعث شد ايشان بدين جرگه درآيد.

ايشان در سن 14 سالگى در مدرسه آقاباباخان شيراز دروس دينى را آغاز كرده و موفق شدند ظرف 4 سال دروس مقدماتى، سطح و عالى را به اتمام رسانند. ايشان در خلال همين سالها تدريس در حوزه علميه رانيز آغاز نمودند.

آيت اللّه مكارم شيرازى در حدود 18 سالگى به قم آمده و در حوزه درس اساتيد بزرگ آن زمان نظير آيت‌اللّه بروجردى شركت جستند. در همين سنين بود كه بر كتاب مهم «كفاية الاصول» حاشيه زده، نيرو و توان علمى خويش را به منصه ظهور رسانيدند.

ايشان سپس براى درك محضر اساتيد ديگر به حوزه علميه نجف اشرف رفته و در دروس اساتيد بزرگى همچون آيات عظام حكيم و خويى و سيد عبدالهادى شيرازى حاضر و در 24 سالگى به اخذ درجه اجتهاد از محضر دو تن از آيات بزرگ نجف نائل شدند.

آيت‌اللّه مكارم شيرازى در سال 1330 به ايران بازگشتند و در حوزه علميه قم به تدريس سطوح عالى و سپس خارج فقه و اصول پرداختند و قريب 40 سال است كه حوزه درس خارج ايشان مورد استقبال طلاب و فضلاست. ايشان همچنين در قلمروهايى چون عقايد و معارف اسلامى، ولايت، تفسير و ... تلاش كرده و تأليفات مهمى را به جامعه اسلامى عرضه كرده‌اند.