پيامبر 6 در اين خصوص در انتظار فرمان الهى بسر مى‌برد و خواستگاران را با ظرافت ردّ مى‌كرد، امّا زمانى كه على 7 براى خواستگارى قدم پيش نهاد، پيامبر 6 به آن حضرت فرمود: هم اكنون جبرئيل به نزد من آمد و ابلاغ كرد، خداوند تو را در آسمان به همسرى فاطمه (س) برگزيده و فرشتگان را بر اين وصلت گواه گرفته است.

پيامبر 6 به خوبى مى‌دانست كه جز على 7 هيچ كس در روى زمين لياقت و شايستگى همسرى فاطمه را ندارد، امّا از آنجا كه در اسلام روا نيست پدر بدون اجازه دختر، قول همسرى او را به مردى بدهد، پيامبر 6 ضمن ابراز موافقت خويش جواب قطعى را به موافقت فاطمه (س) موكول نمود.

آنگاه به نزد فاطمه (س) رفت و ابتدا در باره فضايل على 7 و سوابق او در اسلام براى فاطمه (س) سخن گفت و سپس پيشنهاد خواستگارى آن حضرت را مطرح نمود و منتظر پاسخ فاطمه (س) نشست، فاطمه زهرا (س) كه خود به خوبى از صفات بى‌همتاى على 7 آگاه بود، سر به زير افكند و پاسخى نداد، آنگاه رسول خدا 6 تكبير گفت و فرمود: سكوت نشانه رضايت است.

با اين حركت رسول خدا 6 مى‌خواست به مسلمانان درس عملى زندگى دهد تا بدانند از نظر اسلام از يك طرف دختر صاحب كرامت و حق اختيار است و مى‌تواند همسر آينده خود را، خود برگزيند و از طرف ديگر پدر او نيز صاحب حقّ مشورت است و خير و صلاح او را مى‌شناسد، ولى حقّ اعمال زور و تحميل بر دختر را ندارد، در حالى كه در زمان جاهليّت زن به مثابه كالايى به خريد و فروش رفته و حتّى به ارث مى‌رسيد.

مهريّه و جهيزيّه‌

: مراسم ازدواج سرور زنان جهان در نهايت زهد و سادگى صورت گرفت تا الگو و نمونه كاملى براى ازدواج اسلامى باشد و مسلمانان بدانند تشريفات و زر و زيور ظاهرى هيچ تأثيرى در سرانجام زندگى و خوشبختى زوجين ندارد و متوجّه باشند كه اگر مسأله رعايت شئونات طرفين مطرح باشد، هيچ زنى از نظر شرافت و قدر همپايه فاطمه (س) سرور زنان دو عالم نبوده، همان طور كه هيچ مردى از نظر كرامات و فضايل همقدر و همشأن سرور اوصياء على مرتضى 7 نيست.

مهريّه زهراى مرضيه (س) 480 يا 500 درهم نقره بود و جهيزيه آن حضرت كه از محل فروش زره امير مؤمنان 7 تهيّه شد، عبارت بود از: