باب سى و ششم بخشى از دلائل امامت فرزند حسن عسكرى ع.

از جمله ادله آنكه عقل باستدلال صحيح حكومت ميكند كه حتما بايد پيشواى معصومى كه در ابراز احكام و علوم به رعيتهاى خود نيازمند نباشد در هر وقت وجود داشته باشد زيرا محالست مردم مكلف در روزگارى زيست كنند كه امام و پيشوائى وجود نداشته باشد تا آنان را بصلاح نزديكتر و از فساد دورتر بسازد و ثابت است هر ناقصى نيازمند بفردى است كه او را تأديب نمايد تا مرتكب جنايات نشود و عاصيان را بجاى خود بنشاند و سركشان را براه خير بخواند و بنادانان حقايق الهى را بياموزد و غافلان را بيدار كند و گمراهان را تحذير نمايد و حدود الهى را اجرا كند و احكام خدا را نفوذ دهد و اختلافات را رفع كند و اميران عادل در ميان مردم برقرار سازد و سرحدات را محافظت نمايد و اموال مردم را از چپاول بيگانگان نگه دارى كند و از اصول اسلامى حمايت نمايد و در عيدها و جمعه‌ها اقامت جماعت كند.

و ادله ثابت كرده‌اند كه چنين پيشوائى بايد از تمام لغزشها در امان باشد زيرا باتفاق همه مسلم شده كه امام نيازمند بامام ديگر نميباشد و همين معنى ثابت ميكند بدون شك و شبهه امام بايد معصوم باشد و كسى كه داراى اين مقام است بايد تصريح بر امامت او شده يا معجزه از او بظهور پيوندد تا غير از او امتياز داده شود.

و معلوم است كه همه اين صفات خاصه كسى است كه اصحاب حضرت عسكرى امامت او را اثبات‌