نيز استفاده نمايد ليكن اگر بخواهد از گودالها و چالهاى رنج و زحمت در امان باشد بايد حتما چراغى با خود داشته باشد.

مقصود امام ع آن بود كه حواس پنجگانه بدون آنكه عقل از آنها پشتيبانى كند نميتوانند انسان را با آنچه بايد بوسيله حواس مزبور درك شود آشنا نمايند و آن صورتى را كه بتو نماياندم امر معقولى بود كه پايه علم بمحسوس بر آن بنيان شده.

فصل 3 از سخنان آن حضرت در وجوب خداشناسى و آئين او

فرمودند: اطلاعات مردم را چنانچه بايد مورد بررسى قرار داده و آنها را بيرون از اين چهار قسم نيافتم.

1- خداى خودت را بشناسى 2- بدانى خدا با تو چه كرده 3- بدانى از تو چه ميخواهد 4- بدانى چه كارهائى ترا از دينت بيرون ميسازد.

و مسلما اقسام مزبوره، معارفى كه ما بايد داراى آنها باشيم بما ياد ميدهد زيرا نخستين امرى كه بر بنده لازم است خداشناسى است و چون دانست خدائى دارد واجب است كه بداند خدا با او چه كرده و چون از معامله خدا با خود اطلاع حاصل كرد به نعمت او پى برده و چون فهميد كه چنين و چنان نعمتى خدا باو ارزانى داشته بر او لازمست كه از خدا و نعمتهاى الهيت او سپاسگزارى نمايد و چون عزيمت سپاسگزارى نمود بايد از مقصود او اطلاع حاصل كند تا مطابق با خواسته و دستور او فرمانبر دارى كرده باشد و چون فرمان او را بر خود لازم ديد بايد بداند چه كارهائى او را از دين حضرت پروردگارى او خارج ميسازد تا در نتيجه دورى نمايد و با كمال اخلاص از وى فرمانبردارى كرده و از داده‌هاى او سپاسگزارى كند.