انجام داده بيزارى نمى‌جويند حرمان نصيب كسى است كه ديگران را با نداشتن هيچ گونه حقى بجانب خود دعوت مى‌كند و كسى كه دم از دعوت ميزند اگر از او بپرسند بسوى چه كسى مردم را دعوت مى‌كنى و بچه كسى مى‌خوانى و پيشواى تو كيست و سنت او چيست؟

در اين هنگام باطل از مقام خود مى‌افتد و زبان آن لال مى‌گردد، سوگند بخدا حوضى براى آنان بجا مى‌گذارم كه خود كننده آنم ليكن آنها از وى سيراب نمى‌گردند و در نتيجه براى هميشه تشنه مى‌مانند و من بحجتى كه خداى متعال عليه آنان دارد اكتفا مى‌كنم و معذورم زيرا آنها را براه حق دعوت كردم و عذر من پذيرفته است.

و اگر آنان توبه كردند و از كار ننگين خود بازگشتند توبه‌شان مقبولست و خدا رسواشان نمى- فرمايد و اگر از توبه امتناع ورزيدند با دم شمشير پاسخ آنها را خواهم داد و شمشير براى ابراز حق و باطل كافى و ياور مؤمن است.

فصل- 23 هنگام ورود به بصره‌

هنگامى كه على ع وارد بصره شد ياران خود را گردآورد و آنان را بجهاد تحريص كرد و از جمله فرمايشات او اين بود: بندگان خدا براى قيام در راه حق و چيرگى بر دشمنان او قيام كنيد و سينه‌هاى خود را براى كشتار آنان باز نمائيد زيرا آنها پيمان مرا شكستند و پسر حنيف، كارگزار مرا پس از آزردن بسيار و عقوبت دردناك خارج ساختند و سيابجه (عده از نيكوكار سند بودند كه على ع بيت المال بصره را بآنها تسليم نموده بود) را كشتند و حكيم بن جبله عبدى را مثله نمودند و مردان نيكوكارى را از دم تيغ درگذراندند و بهمين عده اكتفا ننموده بلكه فراريان از اين جماعت را در هر پست و بلندى كه يافتند اسير