خوار ساخت چنانچه تأويل آيه شريفه «وَ اتَّقُوا فِتْنَةً لا تُصِيبَنَّ الَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْكُمْ خَاصَّةً» بترسيد از آزمايشى كه ويژه ستمگران نمى‌باشد بلكه ديگران را هم گرفتار ميسازد حاكى از اين معنى است.

فصل- 53 نتيجه مناقب على ع‌

مناقبى را كه در باره على ع بشمار آورديم و امور ويژه او را كه در قضيه حجة الوداع متذكر شديم بالاترين دليلى است كه همه آنها ويژه جناب او بوده و هيچ يك از افراد مسلمانان در آنها شركت نداشتند زيرا هر يك از مناقب مذكوره بابى از فضل را تشكيل ميدهند كه بسته بوجود همايون آن حضرت‌اند و بديگرى نيازمند نمى‌باشند.

چنانچه مى‌بينيم نزديكى آن حضرت در هنگام وفات پيغمبر و حضور او تا وقتى كه ذات ملكوتى او از اين عالم ارتحال نمود حاكى از آنست كه بايستى على ع در فضيلت دينى و تقرب برسول خدا ص به آخرين پايه ارتقا يافته باشد و رفتار او طورى بوده كه موجبات آرامش پيغمبر ص را فراهم مى‌كرده و آن جناب ميتوانسته با كمال اطمينان كارهاى خود را بدو واگذار نمايد و در تدبير امور بشخص او اعتماد نموده و او را دوست بدارد چنانچه ديگران را باندازه او بلكه صد يك آن مورد التفات قرار نداده.

علاوه بر آنچه گفته شد رسول خدا ص ويرا وصى خود قرار داد با آنكه عباس را هم براى وصيت خود نامزد كرد و او بمناسبت پيرى و عيال‌وارى زير بار نرفت ليكن على ع بار سنگين وصيت آن جناب را بعهده گرفت و ضمانت كرد كمال مراقبت را در باره آن بكار ببرد و بار امانت را بسرمنزل مقصود برساند و بالاخره پيغمبر اكرم على ع را بعنوان برادرى برگزيد و در آخرين لحظات از مصاحبت او خرسند بود و علوم دين‌