عالى و طبعى سرشار برخوردار بود و شعر عربى و فارسى را روان مى‌سرود. از آثار فراوانش تبحّر و مهارت او در فقه، اصول، تفسير، كلام و عقايد، تاريخ، تراجم، ادبيات عرب و عجم، لغت، حديث، ملل و مذاهب اسلامى، معانى و بيان، و غيره مشهود است. از جمله كتابهايش كه متجاوز از پنجاه عنوان است، عبارتند از:

1- تقريرات فقه و اصول اساتيد خود در قم و نجف اشرف (خطى) 2- اصول الفوائد الغروية بر گرفته از درس اصول اساتيد خويش (2 ج: مباحث الفاظ و اصول عمليه) 3- حاشيه بر مكاسب (خطى) 4- رساله در مكاسب محرمه (خطى) 5- فصل الخصومة في الورود و الحكومة (خطى) 6- فروع دين و نصوص احكام يا فقه فارسى (4 ج) 7- راهنماى حج 8- خداشناسى (ج 1) 9- الدين في طور الاجتماع (5 ج، سه جلد آن به چاپ رسيده) 10- ستون دين 11- روحانيت در اسلام (2 ج) 12- مرامنامه اتحاد روحانيون و علماى اسلام 13- السيف المشتهر في تحقيق اسم المصدر (اين كتاب كه بسيار مورد تشويق مرحوم شيخ محمّد رضا اصفهانى قرار گرفت، خطى است) 14- هديه عيد نوروز يا عروس مدينه 15- خودآموز علم بلاغت 16- خودآموز صرف زبان عربى 17- انتخابات اساسى حكومت ملى يا اصلاح مجلس شوراى ملّى 18- كانون حكمت قرآن (تفسير سوره لقمان) 19- كانون عفّت قرآن (تفسير سوره يوسف) 20- ترجمه و شرح اصول كافى (4 ج) 21- ترجمه و شرح روضه كافى 22- ترجمه امالى شيخ صدوق 23- ترجمه خصال صدوق 24- ترجمه كمال الدين و تمام النعمة 25- ترجمه كنز الفوائد كراجكى به نام «گنجينه معارف شيعه اماميه» 26- ترجمه نفس المهموم محدث قمى به نام «رموز الشهادة» 27- ترجمه جلد دوم الكنى و الالقاب به نام «مشاهير دانشمندان اسلام» 28- ترجمه (شيوا و متين) «مفاتيح الجنان» 29- ترجمه بحار الانوار- كتاب السماء و العالم به نام «آسمان و جهان» (10 ج) 30- ترجمه «تحف العقول» 31- ترجمه «الغارات» ابو ابراهيم ثقفى 32- حمزه سالار شهيدان در جنگ احد 33- همّت بلند، پرتوى از زندگانى سيد الشهداء ترجمه «سموّ المعنى في سموّ الذات». 34- نيز در مقدمه كتابهايى كه ترجمه كرده است، شرح احوال مؤلف و معرفى كتاب را به تفصيل نگاشته كه خود كتابى جداگانه را تشكيل مى‌دهد.

35- ديوان اشعار (خطى). 36- حكومت شاهى مايه تباهى (تأييد جمهورى اسلامى). 37- پاسدارى از حكومت جمهورى اسلامى. 38- مرواريد حكمت (نظم كلمات قصار على 7 در نهج البلاغه). اين مرد بزرگ از تمام اساتيد خويش اجازه اجتهاد و روايت داشته و اجازه اجتهادش از مرحوم آيت اللَّه حائرى بسيار قابل توجه است. آن عالم فرزانه پس از عمرى سرشار از خدمات دينى، اجتماعى و علمى در 95 سالگى در تاريخ 5 محرم الحرام 1416 ق (14 خرداد 1374 ش) بدرود حيات گفت و در صحن حرم مطهر حضرت عبد العظيم حسنى- 7- به خاك سپرده شد.