«باب هشتم» در ذكر آنچه در باب ديدن خداوند وارد شده‌

حديث كرد ما را محمد بن موسى بن متوكل رحمة اللَّه گفت كه حديث كرد ما را على بن ابراهيم بن هاشم از پدرش از نوفلى از سكونى از حضرت صادق از پدرانش : كه فرمود پيغمبر 6 بر مردى گذشت و او ديده‌اش را بسوى آسمان بلند كرده بود و دعا ميكرد رسول خدا 6 باو فرمود كه ديده‌ات را بر هم گذار كه تو هرگز او را نخواهى ديد و فرمود كه پيغمبر 6 بر مردى گذشت كه دستهايش بسوى آسمان بلند كرده بود و او دعا ميكرد رسول خدا 6 فرمود كه دستهايت را كوتاه كن كه تو هرگز او را نخواهى يافت.

حديث كرد ما را على بن احمد بن محمد بن عمران دقاق رحمه اللَّه گفت كه حديث كرد ما را محمد بن ابى عبد اللَّه كوفى از على بن ابى القاسم از يعقوب بن اسحق كه گفت بحضرت امام حسن عسگرى 7 نوشتم و از او سؤال كردم كه چگونه بنده پروردگار خود را عبادت ميكند و حال آنكه او خدا را نمى‌بيند حضرت 7 فرمان همايونى نوشت كه اى ابو يوسف سيد و آقاى من و آنكه بر من و بر پدرانم انعام فرموده از آن بزرگوار تراست كه ديده شود و گفت كه از آن حضرت سؤال كردم كه آيا رسول خدا 6 پروردگار خود را ديد حضرت 7 در جواب نوشت كه خداى تبارك و تعالى برسول خود نمود بدلش از نور عظمت خويش آنچه را كه دوست ميداشت و ميخواست كه باو بنمايد يعنى آن را در دل او افكند كه بدل خود آن را ديد.

حديث كرد ما را حسين بن احمد بن ادريس رحمة اللَّه از پدرش از محمد بن عبد الجبار از صفوان بن يحيى از عاصم بن حميد كه گفت با حضرت صادق 7 مذاكره نموديم در باب آنچه از ديدن خدا روايت ميكنند و آن را ياد كرديم حضرت فرمود كه نور آفتاب يك جزو از هفتاد جزو از نور كرسى است كه روشنى كرسى هفتاد برابر آفتاب است و نور كرسى‌