است بوضعى كه ترجمه شد از حديث انداخته باشد چه اين حديث را در كتاب امالى و اكمال ذكر كرده و اين فقره در هر دو كتاب مذكور است و در امالى بجاى احمد بن محمد بن عمران دقاق احمد بن موسى دقاق است و در اكمال احمد بن محمد بن موسى دقاق است و ما اين فقره را نيز در ترجمه آورديم تا حديث ناتمام نباشد.

با آنكه احتمال دارد كه اين فقره از دو نسخه كه در نزد ما موجود است افتاده باشد و مراد از عبد العظيم كه در اين روايت است سيد لازم التكريم و امامزاده واجب- التعظيم شاهزاده عبد العظيم است كه در رى مدفونست و جلالتش از آن بيشتر است كه كسى شرح آن بايد كرد و آنچه در اين حديث شريف است كه نام بردن حضرت صاحب الزمان صلوات اللَّه و سلامه عليه در زمان غيبت حلال نيست محمول است بر كراهت نه حرمت يا مخصوص است بزمانى كه تقيه باشد و باعث ضرر آن حضرت يا يكى از امت باشد و تحقيق اين مطلب را در رساله عليحده كرده‌ام و ليكن مؤلف رحمة اللَّه نظر به مضمون اين حديث و امثال آن نام بردن آن حضرت را در زمان غيبت مطلقا حرام مى‌داند.

«باب سيم» در بيان معنى واحد و توحيد و موحد

حديث كرد ما را پدرم رحمة اللَّه گفت كه حديث كرد ما را محمد بن يحيى عطار از احمد بن محمد بن عيسى از ابو هاشم جعفرى كه گفت از حضرت ابو جعفر ثانى محمد بن على 8 سؤال كردم كه معنى واحد چيست فرمود آنكه بهمه ربانها بر او اجتماع شده بيگانگى.

حديث كردند ما را محمد بن محمد بن عصام كلينى و على بن احمد بن محمد بن‌