مرا شكر گذارد و بقضاى من راضى باشد تا او را در نزد خود در زمره صديقان بنويسم چون بخوشنودى من عمل كند و امر مرا فرمان برد.

«باب شصت و يكم» در بيان امر و نهى و وعد و وعيد

و امر بمعنى فرمودنست و نهى بازداشتن و وعده خبر دادن كسى را برسانيدن نيكى باو و وعيد وعده بد كه كسى را برسانيدن بدى باو خبر دهد:

حديث كرد ما را محمد بن حسن بن احمد بن «وليد رضى اللَّه عنه» گفت كه حديث كرد ما را محمد بن حسن صفار از احمد بن ابى عبد اللَّه برقى از پدرش از صفوان بن يحيى از منصور بن حازم كه گفت حضرت صادق 7 فرمود كه مردم مأمور و منهى‌اند كه خود ايشان را امر و نهى فرموده پس هر كه از برايش عذر و بهانه باشد خداى عز و جل او را معذور دارد و بهانه‌اش را بپذيرد.

حديث كرد ما را «پدرم رضى اللَّه» عنه گفت كه حديث كرد ما را سعد بن عبد اللَّه گفت كه حديث كرد ما را احمد بن محمد بن عيسى از عبد الرحمن بن ابى نجران از هشام بن سالم از حبيب سجستانى از حضرت ابو جعفر باقر 7 كه فرمود در تورية نوشته است كه اى موسى بدرستى كه من تو را آفريدم و برگزيدم و نيرومند گردانيدم و تو را بطاعت خود امر كردم و از معصيت خود نهى نمودم و پس اگر مرا اطاعت كنى تو را بر طاعتم يارى كنم و اگر مرا نافرمانى كنى تو را بر نافرمانيم يارى نكنم اى موسى مرا بر تو منت است در باب اين كه تو مرا فرمان برده و مرا بر تو حجت است در اينكه مرا نافرمانى كرده حديث كرد ما را محمد بن حسن صفار از محمد بن حسين بن ابى الخطاب و احمد بن ابى عبد اللَّه برقى از على بن محمد قاسانى از آنكه او را ذكر كرده از عبد اللَّه بن قاسم جعفرى از حضرت صادق از پدرانش : كه فرمود رسول خدا 6‌