آسمانها و زمين را در شش روز آفريد و آن جناب بر عرش خود مستولى بود و بر اين قادر بود كه آسمانها و زمين را در يك چشم بر هم زدن بيافريند و ليكن خداى عز و جل آنها را در شش روز آفريد تا آنچه از آنها مى‌آفريند چيز بچيز از براى فرشتگان ظاهر شود و ايشان بحدوث آنچه خداى تعالى ذكره در بادها احداث ميفرمايد استدلال كنند و خدا عرش را بجهت حاجتى كه با او باشد بسوى آن نيافريد زيرا كه آن جناب بى‌نياز است از عرش و از همه آنچه آفريده و ببودن بر عرش وصف نميشود زيرا كه او جسم نيست و خدا از صفت آفريدگانش برترى دارد برترى بزرگ و اما قول خداى عز و جل‌ لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا پس بدرستى كه آن جناب عز و جل خلق خود را آفريد تا ايشان را بتكليف طاعت و عبادتش بيازمايد نه بر سبيل امتحان و تجربه زيرا كه آن جناب پيوسته به هر چيزى دانا بوده و مأمون گفت كه يا ابا الحسن اندوه را از من بردى خدا اندوه را از تو ببرد

«باب چهل و هشتم» در بيان عرش و صفات آن‌

حديث كرد ما را على بن احمد بن محمد بن عمران دقاق «ره» گفت كه حديث كرد ما را محمد بن ابى عبد اللَّه كوفى گفت كه حديث كرد ما را محمد بن اسماعيل برمكى گفت كه حديث كرد ما را حسين بن حسن گفت كه حديث كرد مرا پدرم از حنان بن سدير كه گفت حضرت صادق 7 را سؤال كردم از عرش و كرسى فرمود كه عرش را صفات بسياريست كه اختلاف دارند و آن را در هر سببى كه در قرآن وضع شده صفتى است عليحده پس قول او رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ‌ ميفرمايد كه پروردگار و ملك عظيم و قول آن جناب‌ الرَّحْمنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوى‌ ميفرمايد كه خداوند مهربان بر ملك مشتمل شد و اين ملك ملك كيفوفيت و چگونگى است در چيزها بعد از آن عرش در وصول و پيوند از كرسى‌