«باب بيست و يكم» در تفسير قول خداى عز و جل‌ سَخِرَ اللَّهُ مِنْهُمْ‌

يعنى ريشخند كرد خدا بايشان و از كردار ايشان و مراد اين است كه ايشان را جزاء و سزا داد در صورت ريشخند ايشان و اسناد ريشخند بخدا در امثال اين مقامات بر سبيل مزاوجت لفظى و تقديرى است و گويند كه معنى آنست كه خدا وبال ريشخند را بايشان راجع ميسازد پس مثل كسى است كه ريشخند كند بغير خود و همچنين قول آن جناب‌ اللَّهُ يَسْتَهْزِئُ بِهِمْ‌ يعنى خدا ريشخند ميكند بايشان و قول آن جناب‌ وَ مَكَرُوا وَ مَكَرَ اللَّهُ وَ اللَّهُ خَيْرُ الْماكِرِينَ‌ يعنى و ايشان مكر كردند و خدا مكر كرد و خدا بهترين مكركنندگانست و قول آن جناب‌ يُخادِعُونَ اللَّهَ وَ هُوَ خادِعُهُمْ‌ يعنى فريب ميدهند خدا را يعنى باعتقاد خود در اظهار اسلام و اخفاى كفر و خدا در فريب دادن بر ايشان غالب است.

حديث كرد ما را محمد بن ابراهيم بن احمد بن يونس معاذى گفت كه حديث كرد ما را احمد بن محمد بن سعيد كوفى همدانى گفت كه حديث كرد ما را على بن حسن بن على بن فضال از پدرش از حضرت على بن موسى الرضا 8 كه گفت او را سؤال كردم از قول خداى عز و جل‌ سَخِرَ اللَّهُ مِنْهُمْ‌ و از قول آن جناب‌ اللَّهُ يَسْتَهْزِئُ بِهِمْ‌ و از قول او وَ مَكَرُوا وَ مَكَرَ اللَّهُ‌ و از قولش‌ يُخادِعُونَ اللَّهَ وَ هُوَ خادِعُهُمْ‌ فرمود كه خداى تبارك و تعالى استهزاء و ريشخند و مكر نميكند و فريب نميدهند و ليكن آن جناب عز و جل ايشان را جزاء ميدهد بجزاء سخريه و جزاء استهزاء و جزاء مكر و فريب و خدا برتر است از آنچه ستمكاران ميگويند برترى بزرگ.

«باب بيست دوم» در معنى جنب خداى عز و جل و جنب در لغت بمعنى پهلو و امير است و مراد از آن در آخر اين باب مى‌آيد.

حديث كرد ما را على بن احمد بن محمد بن عمران دقاق «رضى» گفت كه حديث‌