عصيان و متوغلان در كفر و طغيان كه در آن فرو رفته‌اند و قول آن جناب عز و جل‌ فَالْيَوْمَ نَنْساهُمْ كَما نَسُوا لِقاءَ يَوْمِهِمْ هذا يعنى پس امروز فراموش ميكنيم ايشان را چنان كه فراموش كردند ايشان ديدن اين روز خود را او حضرت فرمود يعنى ترك ميكنيم ايشان را چنان كه ايشان ترك كردند استعداد و آماده شدن را از براى ديدن اين روز خويش.

مترجم گويد كه مؤلف بعد از ذكر اين حديث گفته كه مصنف اين كتاب ميگويد كه قول آن حضرت كه ترك ميكنيم ايشان را يعنى ثواب كسى را كه ديدن روز خود را اميد ميداشت از براى ايشان قرار نميدهيم زيرا كه ترك كردن بر خداى عز و جل روا نباشد و اما قول خداى عز و جل كه‌ وَ تَرَكَهُمْ فِي ظُلُماتٍ لا يُبْصِرُونَ‌ يعنى شتاب نكرد ايشان را بعقوبت و ايشان را مهلت داد تا توبه كنند و بسوى خدا باز گردند و ترجمه آيه اينست كه واگذاشت خدا ايشان را در تاريكى‌هاى بسيار در حالتى كه نمى‌بينند.

«باب هفدهم» در تفسير قول خداى تعالى‌ وَ الْأَرْضُ جَمِيعاً قَبْضَتُهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَ السَّماواتُ مَطْوِيَّاتٌ بِيَمِينِهِ‌

يعنى و زمين همه آن يك قبضه و يك كف او است در روز قيامت و آسمانها پيچيده شده‌اند بيمين او و يمين دست راست است و مراد از آن قدرت و قوت است چنان كه بيايد.

حديث كرد ما را محمد بن محمد بن عصام كلينى «ره» گفت كه حديث كرد ما را محمد بن يعقوب كلينى گفت كه حديث كه كرد ما را على بن محمد معروف بعلان كلينى گفت كه حديث كرد ما را محمد بن عيسى بن عبيد گفت كه حضرت ابو الحسن على بن محمد عسگرى 8 را سؤال كردم از قول خداى عز و جل‌ وَ الْأَرْضُ جَمِيعاً قَبْضَتُهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَ السَّماواتُ مَطْوِيَّاتٌ بِيَمِينِهِ‌ فرمود كه اين سرزنش كردن خداى تبارك و تعالى‌