بن حسن صفار از محمد بن عيسى از ابن ابى عمير از هشام بن حكم از عيسى بن ابى منصور از جابر جعفى از حضرت باقر 7 كه گفت شنيدم از آن حضرت كه ميفرمود خدا نوريست كه ظلمتى در آن نيست و علمى است كه جهلى در آن نيست و حياتي است كه مرگى در آن نيست.

حديث كرد ما را محمد بن موسى بن متوكل رحمة اللَّه گفت كه حديث كرد ما را عبد اللَّه بن جعفر حميرى از احمد بن محمد از حسن بن محبوب از ابن سنان از حضرت جعفر بن محمد از پدرش 8 كه فرمود خدا را علم خاص و علم عامى است اما علم خاص علمى است كه فرشتگان مقرب و پيغمبران مرسلش بر آن اطلاع بهم نرسانيده‌اند يا خدا ايشان را بر آن مطلع نساخته و اما علم عامش همان علمى است كه فرشتگان مقرب و پيغمبران مرسلش را بر آن اطلاع داده يا ايشان بر آن مطلع شده‌اند و آن از جانب رسول خدا 6 بسوى ما واقع شده و بما رسيده.

حديث كرد ما را على بن احمد بن محمد بن عمران دقاق «رضى» گفت كه حديث كرد ما را محمد بن جعفر اسدى از موسى بن عمران از حسين بن يزيد از يزيد بن معدل نميرى و عبد اللَّه بن سنان از جابر از حضرت باقر 7 كه فرمود خدا را علمى است كه كسى غير از او آن را نميداند و علمى است كه فرشتگان مقرب و پيغمبران مرسلش آن را ميدانند و ما آن را ميدانيم.

و بهمين اسناد مرويست از حسين بن يزيد از يحيى بن ابى يحيى از عبد اللّه بن صلت از عبد الاعلى از عبد صالح يعنى حضرت موسى بن جعفر 7 كه فرمود علم خدا خدا از آن باين و كو وصف نميشود و علم از خدا بكيف و چون وصف نميشود و علم از خدا تنها نميشود و خدا از آن جدا نميشود و در ميان خدا و علمش حد و اندازه نيست.

«باب يازدهم» در بيان صفات ذات و صفات افعال‌

مجمل قول در صفات ذات و صفات فعل آنست كه هر دو چيز كه خدا را بآنها وصف‌