جعل حديث‌

برخى براى اينكه مردم را هدايت و راهنمايى كنند، از پيغمبر يا امام، حديث جعل مى‌كنند كه اينها در تاريخ رخ داده است در حالى كه غرض شخصى ندارد بلكه غرضش هدايت مردم است ولى فكر مى‌كند كه اگر چنين حديثى را از پيغمبر يا امام براى مردم نقل كند، مردم بهتر مى‌پذيرند. مثلًا [با خود مى‌گويد] مردمى كه اين قدر غيبت مى‌كنند و حرف لغو مى‌زنند، خوب است براى اينكه غيبت نكنند و حرف لغو نگويند من بيايم حديثى جعل كنم در فضيلت فلان دعا كه مردم اين حديث را بخوانند و به جاى حرف لغو و بيهوده و غيبت بروند دعا بخوانند، يا در ثواب قرآن بگويم اگر فلان سوره قرآن را چهل بار پشت سر يكديگر بخوانيد فلان اثر را دارد.

آيا اين، كار خوبى است؟ هدف، مقدس است ولى كسى مى‌خواهد با دروغ و جعل اين هدف مقدس را تأمين كند؛ آيا اين درست است يا درست نيست؟ در تاريخ، خيلى‌ها بوده‌اند كه چنين كارى كرده‌اند. حديثى است كه در اغلب كتب تفسير نوشته‌اند، ظاهراً در مقدمه «مجمع‌البيان» هم هست و من مكرّر در كتاب‌ها خوانده‌ام. اين حديث را از «أبَى بن‌كعب» نقل مى‌كنند در فضايل مخصوص قرائت سوره‌هاى قرآن، مثلًا براى خواندن سوره‌ «سَبِّح اسمَ» فضيلت خاصى ذكر مى‌كنند، سوره‌ «هَل اتيكَ حَديثُ الغاشِيَه» فضيلت و ثواب ديگرى، سوره‌ «لَم يَكُنِ الَّذينَ كَفَروا» ثواب ديگرى، سوره بقره ثواب ديگرى، «سوره آل عمران» ثواب ديگرى؛ براى هر كدام يك چيزى گفته‌اند. همه هم از پيغمبر روايت شده. شخصى رفت‌