(1) 1- ابو الجارود از امام محمّد باقر 7 روايت كرده است كه: هر كس سبحان اللَّه بگويد، بى‌آنكه از چيزى تعجّب كرده باشد، خداوند از اين ذكر پرنده‌اى خلق مى‌كند كه داراى يك زبان و دو بال است و بجاى او خدا را در حلقه تسبيح‌كنندگان ذات ربوبى تا روز قيامت تسبيح كند. ذكر الحمد للَّه و لا اله الّا اللَّه و اللَّه اكبر نيز همين ثواب را دارد[1].

ثواب صد بار گفتن «سبحان اللَّه»

(2) 1- يونس بن يعقوب نقل مى‌كند كه به امام صادق 7 عرض كردم: آيا كسى كه صد بار ذكر (سبحان اللَّه) بگويد در زمره كسانى است كه ذكر خداوند سبحان را بسيار كنند؟! فرمود: بلى.

[1] از اين روايت معلوم مى‌شود كه ذكر بايد از روى اراده و خلوص نيّت ادا شود و سبحان اللَّه كه معمولا به هنگام تعجّب و بدون اراده قبلى بر زبان آدمى جارى مى‌گردد، اين ثواب را ندارد.