رسول اللّه: إنه جلس في التشهد فتفكر أيهما يأخذ. فقال جبرئيل: تفكر أن يأخذ اسمنهما فينحرها و يتصدّق بها لوجه اللّه، فكان تفكره للّه لا لنفسه و لا للدنيا.

فأعطاه رسول اللّه كلتيهما و أنزل اللّه (إن في ذلك) أي في صلاة علي لعظة لمن كان له قلب أي عقل أو ألقى السمع يعني استمع بأذنيه إلى ما تلاه بلسانه؛ و هو شهيد يعني حاضر القلب للّه عزّ و جلّ. قال رسول اللّه 6 ما من عبد صلى اللّه ركعتين لا يتفكر فيهما من أمور الدنيا بشي‌ء إلا رضي اللّه عنه و غفر له ذنوبه.

ابن عباس گفت: به پيامبر خدا دو شتر بزرگ هديه داده شد، پس به اصحاب خود نظر كرد و گفت: آيا در ميان شما كسى هست كه دو ركعت نماز بخواند و در آن به كار دنيا توجه نكند و قلب او جز به ياد خدا نباشد؟ اگر چنين باشد يكى از اين دو شتر را به او مى‌دهم.

على برخاست و نماز خواند، وقتى سلام نماز را داد، جبرئيل نازل شد و گفت:

يكى از اين دو شتر را به او بده. پيامبر گفت: او در تشهد نماز به اين فكر افتاد كه كدام يك از اين دو شتر را بگيرد. جبرئيل گفت: او به اين فكر بود كه كدام يك از آنها چاق‌تر است آن را بگيرد تا آن را بكشد و در راه خدا صدقه بدهد، بنابراين، فكر او براى خدا بود نه براى خودش يا براى دنيا. پيامبر هر دو شتر را به او داد و خدا اين آيه را نازل كرد: «ان فى ذلك لذكرى لمن كان له قلب» يعنى در نماز على موعظه‌اى براى هر كسى است كه عقل داشته باشد «او القى السمع» يعنى با دو گوش خود به آنچه با زبان تلاوت مى‌كند گوش بدهد «و هو شهيد» يعنى قلب او براى خدا حضور داشته باشد.

پيامبر خدا فرمود: بنده‌اى نيست كه دو ركعت نماز مى‌خواند و در آن راجع به چيزى از امور دنيا فكر نمى‌كند مگر اينكه خداوند از او راضى مى‌شود و گناهان او را مى‌بخشد.