ابى طالب است.[1] 21- عن عبد اللّه بن عباس قال: قال عمر بن الخطّاب: أعلمنا بالقضاء و أقرأنا للقرآن عليّ بن ابى طالب.

ابن عباس گفت: عمر بن خطاب مى‌گفت: آگاهترين ما به قضاوت و قارى‌ترين ما به قرآن، علىّ بن ابى طالب 7 است.

22- عن عليّ بن رباح قال: جمع القرآن على عهد رسول اللّه 6 و سلم علي و أبيّ.

علىّ بن رياح گفت: قرآن در عهد پيامبر خدا 6 توسط على و ابىّ جمع آورى شد.

فصل سوم در پيشى گرفتن او به ديگران در جمع آورى قرآن‌

22- عن ابن سيرين إن أبا بكر لما بويع جلس عليّ في بيته فأتاه رجل فقال: إن عليا قد كرهك. فأرسل إليه فقال: أكرهتني؟ فقال: و اللّه ما كرهتك غير أن رسول اللّه 6 و سلم قبض و لم يجمع القرآن فكرهت أن يزاد فيه فآليت بيمين أن لا أخرج إلّا إلى الصلاة حتى أجمعه. فقال: نعم ما رأيت.

ابن سيرين گفت: وقتى با ابو بكر بيعت كردند، على در خانه‌اش نشست، پس مردى نزد او آمد و گفت: على از تو ناراحت است، او على را پيش خود خواند و گفت: آيا از من ناراحتى؟ گفت: به خدا قسم از تو ناراحت نيستم‌[2] جز اينكه پيامبر خدا از دنيا رفته و قرآن جمع آورى نشده، نخواستم چيزى بر آن افزوده گردد، پس قسم خوردم كه از خانه بيرون نيايم جز براى نماز تا وقتى كه آن را جمع آورى كنم.

[1] مشابه اين حديث را ابن عساكر نيز نقل كرده: تاريخ دمشق ج 3 ص 44.

[2] اين روايت ضعيف است چون ناراحتى امام از آن قوم از مسلمات تاريخ است.