الحلال و الحرام في كلّ حجّ و عمرة.

سلام خثعمى مى‌گويد: بر ابو جعفر محمد بن على 7 وارد شدم و گفتم: اى پسر پيامبر منظور از سخن خداوند: «اصلها ثابت و فرعها فى السماء» چيست؟ گفت: اى سلام! درخت محمد 6 و شاخه على امير المؤمنين 7 و ميوه حسن و حسين 7 و شاخه فرعى فاطمه و شعبه‌هاى اين شاخه امامان از فرزندان فاطمه و برگ اين درخت شيعيان و دوستداران ما هستند، پس چون شخصى از شيعيان ما مى‌ميرد از اين درخت برگى مى‌افتد و چون براى دوستداران ما مولودى به دنيا مى‌آيد به جاى آن برگ، برگى سبز مى‌شود. گفتم: اى پسر پيامبر! منظور از سخن خداوند: «تؤتى اكلها كلّ حين باذن ربها» چيست؟ گفت: يعنى امامان كه در هر حج و عمره‌اى در حلال و حرام به شيعيان خود فتوا مى‌دهند.

429- عن مينا مولى عبد الرحمان بن عوف قال: قال عبد الرحمان: يا مينا ألا أحدّثك حديثا قبل أن تشاب الأحاديث بالأباطيل؟ سمعت رسول اللّه صلى اللّه عليه و آله و سلم يقول: أنا شجرة و فاطمة فرعها و عليّ لقاحها، و حسن و حسين ثمرها، و محبوهم من أمتي و رقها ثمّ قال: هم في جنّة عدن و الذي بعثني بالحقّ.

مينا غلام عبد الرحمان بن عوف گفت: عبد الرحمان گفت: اى مينا آيا به تو حديثى بگويم پيش از آنكه احاديث به اباطيل مخلوط شود؟ از رسول خدا شنيدم كه مى‌گفت: من درخت هستم و فاطمه شاخه آن و على پيوند آن و حسن و حسين ميوه آن و دوستداران آنان از امت من برگ‌هاى آن. سپس گفت: سوگند به كسى كه مرا به حق مبعوث كرده آنان در بهشت جاويدان هستند.

430- 432- همين مضمون با سه سند ديگر نيز نقل شده است.

433- عن أبي جعفر قال: مثلنا أهل البيت كمثل شجرة قائمة على ساق، من تعلق بغصن من أغصانها كان من أهلها. قلت: من الساق؟ قال علي.

ابو جعفر گفت: مثل ما اهل بيت مثل درختى است كه بر ساق خود ايستاده است، هر كس به شاخه‌اى از شاخه‌هاى آن بياويزد، از اهل آن مى‌شود. راوى گفت: