از انس بن مالك پرسيده شد كه اى ابو حمزه! آيا بهشت در زمين است يا در آسمان؟ گفت: كدام زمين و كدام آسمان است كه گنجايش بهشت را داشته باشد؟

پرسيدند: پس كجاست؟ گفت: فراتر از آسمان هفتم، زير عرش خداوند.[1] پيامبر 6 فرمودند: وارد بهشت شدم، ديدم در جبهه آن سه خط زرين با زر نه، با آب طلا نوشته شده است. سطر نخست‌

«لا اله الا اللَّه، محمد رسول اللَّه»

بود.

سطر دوم چنين بود: آنچه كه پيش فرستاديم، اينجا يافتيم. آنچه در آن جهان خورديم، سودى بود كه برديم و آنچه گذاشتيم، زيان كرديم. سطر سوم چنين بود:

امتى گنهكار و پروردگارى بسيار بخشنده.

و همان حضرت فرموده‌اند: در بهشت هيچ درختى نيست مگر اينكه ساقه آن زرين است.

و فرموده‌اند: از اهل بهشت فضولاتى دفع نمى‌شود. خوراك آنان چيزى همچون هواى معطر است. حمد و تسبيح خدا به آنان الهام مى‌شود، همچنان كه نفس كشيدن.

و فرموده‌اند: سوگند به كسى كه كتاب را بر محمد 6 نازل فرموده است، همانا كه بهشتيان را همواره بر حسن و زيبايى افزوده مى‌شود، به همان نسبت كه در دنيا روز به روز شكسته‌تر و زشت‌تر مى‌شوند.

و فرموده‌اند: پست‌ترين منزلت بهشتيان اين است كه هشتاد هزار خادم دارند و نود و دو درجه، و براى آنان گنبدى از مرواريد و ياقوت و زبرجد زده مى‌شود و مساحت منزل آنان به اندازه ميان جابيه (دهكده‌يى از اطراف دمشق) و صنعاء است.

و پيامبر فرموده‌اند: در بهشت ناگهان پرتوى آشكار مى‌شود. بهشتيان سرها را بلند مى‌كنند، معلوم مى‌شود پرتو آشكار شدن دندانهاى پيشين حوريه‌يى است كه بر روى همسر خويش لبخند زده است.

ابن عباس مى‌گويد: بهشت را هفت ديوار و هشت پل است كه همگى محيط بر بهشتند، ديوارى از سيم، ديگرى از زر و سيم، سومى از زر، چهارمى از مرواريد، پنجمى از گوهر، ششمى از زبرجد، هفتمى از نور رخشان. ميان هر دو ديوار، فاصله صد سال راه است. پايه‌هايش از گهر و ياقوت و زبرجد است. هشت در دارد كه‌

[1]. در بحار الانوار، ج 8، ص 83، ضمن تفسيرى كه مرحوم علامه مجلسى از آيات مربوط به بهشت فرموده، آمده است. م.