به خود برگيريد.»[1] امام صادق 7 فرموده است: چون به گرمابه مى‌روى به هنگام بيرون آوردن لباسهايت بگو پروردگارا! حلقه نفاق را از من بيرون آر و مرا بر ايمان استوار بدار، و چون به گرمخانه نخست درآمدى بگو، پروردگارا! من از شر نفس خود به تو پناه مى‌برم و از آزار آن به تو پناه مى‌جويم و چون به گرمخانه دوم برآمدى بگو پروردگارا! از من پليدى ناپاك را بزداى و پيكر و دل مرا پاك گردان و اندكى آب گرم بردار و بر فرق سر خويش بريز و هم بر دو پاى خود از آن بريز و اگر مناسب بود جرعه‌يى از آن بياشام كه مثانه را پاك و زه كشى مى‌كند. در گرمخانه دوم اندكى درنگ كن و چون به گرمخانه سوم درآمدى بگو از آتش به خدا پناه مى‌بريم و از او بهشت را مسألت مى‌كنيم و اين سخن را تا هنگامى كه از آن گرمخانه بيرون مى- آيى تكرار كن و بر تو باد كه آب سرد و افشره خنك نياشامى كه آشاميدن آن در گرمابه معده را تباه مى‌كند و بر خود آب سرد مريز كه بدن را ناتوان مى‌كند و چون بيرون آمدى، آب سرد بر هر دو پاى خود (پشت پا) بريز كه اين كار بيمارى را از تنت بيرون مى‌كشد و چون جامه خويش بر تن كردى بگو پروردگارا! جامه تقوى بر من بپوشان و مرا از پستى دور دار كه چون اين چنين كنى از هر درد در امان باشى.[2] امام صادق 7 فرموده است: سه چيز فربه مى‌كند و سه چيز نزار و لاغر. آن سه، كه فربه مى‌كند، پيوسته به گرمابه رفتن و استشمام بوى خوش و جامه نرم پوشيدن است و آن سه، كه لاغر مى‌كند، پيوسته خوردن تخم مرغ و ماهى و پرخورى است. و منظور از پيوسته به گرمابه رفتن، روز در ميان است. زيرا اگر همه روز گرمابه برود، از گوشت بدنش كاسته مى‌شود.[3] رسول خدا 6 فرموده‌اند: هر كس به خدا و روز رستاخيز ايمان آورده است بدون بستن لنگ به گرمابه نمى‌رود.[4] رسول خدا 6 فرموده‌اند: با حنا خضاب كنيد كه نور چشم را مى‌افزايد و

[1]. بخشى از آيه سى و يكم سوره هفتم( اعراف). م.

[2]. به نقل از صفحه 27 كتاب الفقيه، در صفحه 316 جلد اول محجة البيضاى ملا محسن كاشانى، چاپ حوزه و به نقل از من لا يحضره الفقيه صدوق كه در صفحه 52 مكارم الاخلاق طبرسى، چاپ بيروت، آمده است. م.

[3]. در صفحه 54 مكارم الاخلاق طبرسى به نقل از من لا يحضره الفقيه آمده است. م.

[4]. در كافى، ص 497، ج 6، زير شماره 3 و در الفقيه، ص 25، آمده است. م.