انجام دهند. آنگاه فرمودند: اى على و اى حسن! جنازه را داخل گور بياوريد. آن دو هم داخل گور شدند و چون پيامبر از انجام امور لازم فارغ شدند به آن دو فرمودند: بيرون رويد و آن دو از گور بيرون آمدند و پيامبر 6 كنار سر فاطمه رفتند و فرمودند: اى فاطمه! من محمد و سرور آدميانم و فخرى نيست چون نكير و منكر پيش تو آيند و از پروردگارت بپرسند، بگو: خداى پروردگار من است و محمد پيامبر من و آيين من اسلام و كتاب من قرآن و پسرم امام و ولى من است.

سپس پيامبر 6 عرض كرد: پروردگارا! فاطمه را به گفتار ثابت و پايدار بدار و سپس دست راست خود را بر دست چپ خويش زدند و خاك دو دست خويش را زدودند و سپس فرمودند: سوگند به كسى كه جان محمد در دست اوست، همانا فاطمه بانگ و صداى خوردن دست راست مرا به دست چپم شنيد.

عمار بن ياسر برخاست و گفت: اى رسول خدا! پدر و مادرم فداى تو باد.

همانا بر فاطمه نمازى گزاردى كه بر هيچ كس پيش از او چنين نمازى نگزارده بودى.

فرمود: اى ابو يقظان (كنيه عمار ياسر است) او شايسته و سزاوار بود كه بر او چنين نمازى بگزارم. او از ابو طالب فرزندان بسيارى داشت كه خير ايشان بسيار بود و خير ما اندك و با وجود اين آنان را گاه گرسنه مى‌داشت و مرا سير مى‌كرد و آنان را گاه برهنه مى‌داشت و بر من جامه مى‌پوشاند و بر سر من روغن مى‌زد و حال آنكه موهاى آنان را ژوليده مى‌داشت.

عمار پرسيد: چرا بر او چهل تكبير فرمودى؟ فرمود: بر سمت راست خود نگريستم و چهل صف از فرشتگان ديدم و به اين سبب چهل تكبير گفتم.

عمار پرسيد: چرا در گور او مدتى آرميدى و هيچ آوايى از شما شنيده نشد و هيچ حركتى از شما ديده نشد؟ فرمود: مردم روز رستاخيز برهنه از گور برانگيخته مى‌شوند و از خداوند خود همواره مسألت مى‌كردم كه او را پوشيده محشور فرمايد. سوگند به كسى كه جان محمد در دست اوست، از گور فاطمه بيرون نيامدم مگر آنكه ديدم كه دو پرتو (چراغ) كنار دستهايش نهاده شد و دو پرتو كنار پاهاى او به درخشش درآمد و دو فرشته بر گور او گماشته شدند كه تا بر پا شدن رستاخيز براى او آمرزش خواهى مى‌كنند.[1]

[1]. اين روايت در صفحات 189 و 190 امالى صدوق و به نقل از آن در بحار الانوار، ص 70، ج 35، چاپ دار الكتب الاسلاميه آمده است. م.