و روايت است كه تنى چند از خوارج در مكه جمع شدند و در باره فرمانروايان سخن گفتند و بر آنان خرده گرفتند و كارهاى آنان را نسبت به خود زشت شمردند و كشته‌شدگان نهروان را ياد كردند و بر آنان رحمت فرستادند و برخى از آنان به ديگران گفتند: اگر ما جان خود را به خدا بفروشيم و اين پيشوايان گمراه را غافلگير كنيم و بكشيم، بندگان خدا و سرزمينها را از ايشان آسوده خواهيم كرد و انتقام خون برادران خود را كه در نهروان شهيد شده‌اند خواهيم گرفت. پس از تمام شدن مراسم حج با يك ديگر در اين مورد پيمان بستند. عبد الرحمن بن ملجم كه خدايش لعنت كناد گفت من از عهده كار على بر مى‌آيم و برك بن عبد الله تميمى‌[1] گفت من معاويه را خواهم كشت و عمرو بن بكر تميمى گفت من عمرو عاص را خواهم كشت و با يك ديگر پيمان بستند و سوگند وفادارى خوردند و قرار گذاشتند آن كار را شب نوزدهم رمضان انجام دهند و از يك ديگر جدا شدند. ابن ملجم نخست ميان قبيله كنده (نزديك كوفه ساكن بودند) آمد و سپس به كوفه آمد. ياران خود را ملاقات كرد و تصميم خود را از ايشان پوشيده مى‌داشت كه مبادا آشكار شود. در همان حال به ديدار مردى از ياران خود كه از قبيله تيم الرباب بود رفت و پيش او با قطام دختر اخضر كه از قبيله تيم بود آشنا شد. امير المؤمنين على 7 پدر و برادر قطام را در جنگ نهروان كشته بود. قطام از زنان بسيار زيباى روزگار خود بود و چون ابن ملجم او را ديد شيفته‌اش شد و سخت پاى بند به عشق او گرديد و از او خواستگارى و تقاضاى ازدواج كرد. قطام گفت: چه چيزى كابين من مى‌كنى؟ ابن ملجم گفت: هر چه مى‌خواهى بگو. گفت: سه هزار درهم و كنيزى و غلامى، و كشتن على بن ابى طالب.

ابن ملجم گفت: چيزهايى كه مى‌خواهى براى تو آماده خواهد بود، جز كشتن على بن ابى طالب و اين كار چگونه براى من ممكن است؟ قطام گفت: او را غافلگير مى‌كنى.

اگر او را بكشى مرا آرام ساخته و انتقام مرا گرفته‌اى و در آن حال زندگى تو با من بر تو شيرين و گوارا خواهد بود و اگر كشته شدى آنچه پيش خداوند است براى تو بهتر و پايدارتر است. در اين هنگام ابن ملجم گفت: به خدا سوگند كه چيزى مرا به اين شهر نياورده است مگر همين قصد كشتن على، ولى از مردم آن در امان نيستم‌

[1]. در متن روضة الواعظين نام اين شخص مبارك آمده و بدون ترديد اشتباه است و در ارشاد مفيد به صورت صحيح يعنى برك آمده است. م.