پرستش براى مشغولى (دل و اندامها) بس است و رستاخيز را همين بس كه پناهگاه آينده است و خداوند در آن پاداش دهنده.

(1) و فرمود: دو خصلتند كه هيچ نكويى برتر از آن دو نباشد، ايمان به خدا و سود بخشى به بندگان خدا، و دو خصلتند كه هيچ بدى از آن دو بدتر نباشد، شرك به خدا و زيان رساندن به بندگان خدا.

(2) مردى به پيامبر 6 گفت: مرا سفارشى فرماى كه خدايم بدان سود رساند. فرمود:

ياد مرگ را افزون كن تا تو را از (اندوه) جهان برهاند، و به شكر اندر باش كه نعمتت را بيفزايد، و بسيار دعا كن كه ندانى چه هنگام دعايت پذيرفته گردد، و از تجاوز بپرهيز كه خداوند چنين حكم رانده كه هر كس «مورد تجاوز قرار گيرد خدايش يارى دهد»[1] و فرمود: يا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّما بَغْيُكُمْ عَلى‌ أَنْفُسِكُمْ‌- اى مردم بدانيد كه سركشى‌تان به زيان شماست‌[2] و از نيرنگ و بدسگالى بپرهيز كه خداوند مقرر فرمود: وَ لا يَحِيقُ الْمَكْرُ السَّيِّئُ إِلَّا بِأَهْلِهِ‌- بدسگالى جز به صاحب آن باز نمى‌گردد[3] (3) و فرمود 6: شما به فرمانروايى آزمند مى‌شويد و سپس افسوس و پشيمانى نصيبتان آيد، وه كه (فرمانروايى) چه نيكو دايه‌اى و چه بد از شيرگيرنده‌اى است.

(4) و فرمود 6: مردمى كه كار خود را به زنى وانهند، هرگز رستگار نشوند.

به آن حضرت 6 عرض شد: از ياران كدامين بهتر؟ فرمود: آن كه چون (از خدا) ياد كنى ياريت دهد و چون ياد (خدا) را از خاطر برى فرا يادت آرد. و عرض شد: بدترين مردم كدامند؟ فرمود: دانشمندانى كه فاسد شوند.

(5) و فرمود 6: پروردگارم مرا به نه چيز سفارش كرد: ناب بودن دل در آشكار و نهان و عدالت در خرسندى و خشم، ميانه‌روى در بينوايى و توانگرى، و اين كه از كسى كه بر من ستم كرده درگذرم و به آن كه از من دريغ ورزيده بخشش كنم و با آن كه از من گسسته بپيوندم، و اين كه خاموشيم انديشه و گوياييم ياد كرد (خدا) و نگريستنم عبرت‌گيرى باشد.

(6) و فرمود 6: دانش را با نگارش در بند كشيد.

(7) و فرمود 6: هر گاه تبهكار قومى سرور آنان گردد و رهبر قومى خوارترين آنان باشد و مرد تبهكار را گرامى دارند، بايد در انتظار بلا بود.

(8) و فرمود 6: به شتاب رفتن، ارزش مؤمن را ببرد.

(9) و فرمود 6: دزد زده همواره در صدد تهمت بستن به بيگناهان باشد چندان كه جرم خود او از دزد بزرگتر گردد.

[1] عبارت متن« من بغى عليه ...» و اصل آيه 60 سوره حجّ چنين است‌ ذلِكَ وَ مَنْ عاقَبَ بِمِثْلِ ما عُوقِبَ بِهِ ثُمَّ بُغِيَ عَلَيْهِ لَيَنْصُرَنَّهُ اللَّهُ‌

[2] يونس، 23.

[3] فاطر، 43