و كلّى بلكه مواردى را استثناء كرده‌اند از جمله موردى كه باذن و اجازه امام يا نايب خاصّ يا عام او باشد، كه با اين شرط حرام ندانند و بسيارى از بزرگان روات و محدّثين عاليمقام شيعه در دستگاه خلفا داراى منصبى بودند و نامشان در ديوان آنها ثبت بود و با اين حال نزد امامان عليهم السّلام موقعيّتى محترم داشتند و مورد رضايت و خوشنودى ائمّه اطهار عليهم السّلام بودند، چون باذن و اجازه و دستور امام در اين شغل داخل شده بودند و شرايط آن را انجام ميدادند، و در ص 442 در ذيل صفحه روايتى از امام هشتم راجع بمحمّد بن اسماعيل بن بزيع كه خود يكى از اينها است نقل كرديم كه دليل بر اين مدّعا است، و از اين افراد بسيار بودند از جمله آنها علىّ بن يقطين و عبد اللَّه بن سنان و يحيى بن علا و جعفر بن يحيى ميباشند كه همه در ادارات خلفاى بنى العبّاس شغل مهمّ و محترمى داشتند و در عين حال مورد علاقه امام 7 بودند.

كيفر آن والى كه هنگام نياز مردم خود را پنهان كند

(1) 1- از اصبغ بن نباته روايت شده است كه امير المؤمنين 7 فرمود: هر آن والى كه خود را هنگام نياز مردم پنهان كند، خداوند نيز در روز قيامت خود را از او بپوشد و بحاجاتش در آن روز نرسد، و چنانچه براى رسيدن بامور كسى از وى هديّه‌اى بستاند آن هديه خيانت خواهد بود، و اگر رشوه‌اى بگيرد (شرك بخدا محسوب مى‌شود) و مشرك خواهد بود.