روايت نموده‌اند كه پيامبر خدا 6 فرمود: شخص دورو در روز رستاخيز در حالى آيد كه يك زبان از پشت سرش و زبان ديگر از پيش رويش آويخته شده است و هر دو در آتش زبانه كشند تا همه پيكرش را در آتش بسوزانند، پس آنگاه در باره او گويند: اين همان كسى است كه در دنيا دورو و دو زبان بود و در روز رستاخيز به اين صفت شناخته شود.

(1) [1070] 3- ... امام باقر 7 فرمود: بد بنده‌اى است آن كس كه دورو و دو زبان باشد! نزد برادرش او را بستايد و در پشت سرش [با غيبت، گوشت بدنش را] بخورد، اگر برادرش دارايى يابد بر او حسد ورزد و چون نادار و گرفتار گردد او را وارهد.

(2) [1071] 4- ... امام باقر 7 فرمود: بد بنده‌اى است آن كس كه بدگوى طعنه زننده باشد! با چهره‌اى روبرو شود و با چهره‌اى ديگر پشت كند.

(3) [1072] 5- ... خداى به عيسى بن مريم عليهما السّلام فرمود: اى عيسى! زبان تو در نهان و آشكار بايد يكى باشد و دلت نيز [بايد اين گونه باشد]. همانا من تو را برحذر مى‌دارم و آگاهى همانند من براى تو كافى است. دو زبان در يك دهان و دو شمشير در يك نيام و دو دل در يك سينه نگنجد و فكرها نيز همين گونه‌اند [دو تفكّر مخالف در يك جا نگنجد].

(4)

كيفر آن كس كه به ناروايى كسى را لعنت كند

(5) [1073] 1- ... امام صادق 7 فرمود: بى‌گمان چون لعنت از دهان گوينده‌اش درآيد پيوسته درآمد و شد باشد، پس اگر آنكه را كه سزاوار لعنت است بيايد بر او فرود آيد و گر نه به گوينده‌اش باز گردد.