آنان از هفتاد محدّث ديگر نيز حديث نقل كرده است. بنا بر اين او صدها استاد روايتى داشته است كه از طريق آنان سندهاى خود را تا صاحبان كتب اوّليّه و اصول اربعمائه، به ائمّه اطهار عليهم السّلام رسانده است. در «دائرة المعارف بزرگ اسلامى» آمده است:

«بررسى اسناد روايات ابن بابويه، نشان مى‌دهد كه در ميان حدود 250 استاد شناخته شده خود بيش از همه از پدرش و ابن وليد استفاده كرده و تحت تأثير آنها بوده است».[1] امّا در باره شاگردان ايشان بايد گفت خيلى‌ها از محضر ايشان بهره‌مند شده‌اند كه در بعضى از كتاب‌ها نام بيست و هشت نفر آنان را كه معروف بوده‌اند نوشته‌اند[2] كه ما هشت نفر از آنها را معرفى مى‌كنيم: 1- شيخ مفيد 2- حسين بن على (برادر شيخ صدوق) 3- خزّاز قمى (مؤلف كفاية الأثر) 4- على بن احمد (پدر شيخ نجاشى) 5- حسن غضائرى 6- جعفر بن حسين قمى (استاد شيخ طوسى) 7- حسن بن حسين قمى (برادرزاده شيخ صدوق) 8- ابو جعفر محمد دوريستى.

امّا تأليفات شيخ صدوق رحمة اللَّه عليه كه حدود سيصد اثر براى ايشان برشمرده‌اند بسيار پرمحتوا و ابتكارى و متنوّع است و آنچه كه در باره آثار شيخ صدوق بايد مورد بررسى قرار گيرد اين نكته است كه كداميك از آن آثار سيصدگانه اكنون موجود است و كداميك دستخوش حوادث روزگار شده و اثرى از آنها نيست و همچنين كتابهايى كه منسوب به ايشان است تا چه حدّ انتساب آنها درست مى‌باشد. آيا همه كتابهاى موجود از شيخ صدوق چاپ شده يا هنوز بعضى از آنها خطى است و به زيور طبع آراسته نشده است؟

در پاسخ بايد گفت كه برخى از آنها چاپ شده و برخى مفقود الاثر است و بعضى غير خطى است و انتساب بعضى از كتابها به ايشان غلط است.

آثار چاپى شيخ صدوق عبارتند از: الاعتقادات، الأمالى، التوحيد، ثواب الأعمال و

[1] دائرة المعارف بزرگ اسلامى، 3/ 63، مقاله ارزنده آقاى پاكت‌چى.

[2] ر. ك: مقدمه الامالى، چاپ مؤسسة البعثة، قم.