در باره يكى از برادرانم چيزى شنيده‌ام كه برايم ناخوشايند است. از او در اين باره پرسيدم و او انكار كرد در حالى كه گروهى مورد اطمينان اين خبر را به من داده‌اند.

امام 7 فرمود: اى محمّد! شنيده‌ها و ديده‌هايت را در باره برادرت نادرست و دروغ شمار هر چند پنجاه تن نزد تو [بر كارى از برادرت‌] سوگند بخورند و برادرت سخنى بر خلاف آنان گويد، سخن برادرت را راست شمار و آنان را دروغگو بدان و سخنى در باره او پخش مكن كه او را سرافكنده سازى و بى‌آبرو سازى و حيثيّت او را به باد دهى كه در اين صورت از كسانى خواهى بود كه خداى گرامى و بزرگ در باره آنان فرموده است:

«همانا كسانى كه دوست دارند زشتكارى در ميان آنان كه ايمان آورده‌اند آشكار و فراگير شود آنها را در اين جهان و آن جهان عذابى دردناك است» [نور (24)، آيه 19] (1) [989] 2- ... امام صادق 7 روايت نموده كه پيامبر خدا 6 فرمود: هر كه زشتكارى‌اى را فراگير سازد همانند آغازگر آن كار زشت باشد و هر كه مؤمنى را به خاطر چيزى سرزنش كند نميرد تا آنگاه كه به آن گرفتار آيد.

(2)

كيفر آن كس كه بميرد و اموال مردم بر عهده‌اش باشد و آن كس كه به آلوده شدن بدنش به ادرار اعتنا نكند و آن كس كه مسخرگى پيشه سازد و غيبت كند و سخن چينى نمايد

(3) [990] 1- ... امام صادق از پدرانش عليهم السّلام و آنان از امير مؤمنان 7 روايت نموده‌اند كه پيامبر خدا 6 فرمود: چهار گروه هستند كه دوزخيان علاوه بر عذاب و شكنجه‌هاى خود از آزار آن چهار گروه نيز در رنج و عذابند. آنان را از آب جوشان دوزخ نوشانند و فريادشان به وا ويلا بلند است. دوزخيان به يك ديگر گويند:

اين چهار گروه چه كرده‌اند كه با اين همه عذاب و شكنجه‌اى كه در آن غوطه مى‌خوريم از اينان نيز در رنج و عذابيم؟! مردى [از آن چهار گروه‌] در تابوتى از آتش گداخته آويخته و مردى ديگر روده‌هايش بيرون ريخته و آن را با خود مى‌كشد و مردى از دهانش چرك و خون جارى و ريزان است و ديگرى گوشت خود را مى‌خورد. به آنكه در تابوت است گويند: اين دور مانده از رحمت چه كرده است كه با همه‌