(1)

پاداش مؤمن پس از مرگ و پاداش شاد نمودن مؤمن‌

(2) [786] 1- ... سدير صيرفى گويد: نزد امام صادق 7 بودم كه در نزد ايشان سخن از مؤمن به ميان آوردند، پس امام 7 به من رو كرده و فرمود: اى ابو الفضل! آيا نمى‌خواهى كه حال مؤمن را در پيشگاه خدا برايت باز گويم؟ عرض كردم: آرى، برايم بازگوى. فرمود: چون خداوند روح مؤمن را ستاند دو فرشته نويسنده اعمالش به آسمان بالا روند و عرض دارند: پروردگارا! فلان بنده تو چه نيكو بنده‌اى بود! در فرمانپذيرى تو شتابناك و در نافرمانى تو كند بود. همانا جانش را ستاندى و به سوى خويش كشاندى.

ما را از اين پس چه دستور مى‌دهى؟ خداوند آن دو را فرمايد: به سوى دنيا فرود آييد و بر سر گور بنده‌ام باشيد و مرا حمد و تسبيح و تهليل و تكبير گوييد و آن را براى بنده‌ام بنويسيد تا آنگاه كه او را از گور برانگيزانم، سپس امام صادق 7 فرمود: آيا فزون‌تر از اين بگويم؟ عرض كردم: آرى، بر آن سخنان بيفزاى. فرمود: آنگاه كه خداوند مؤمن را از گورش برانگيزاند پيكرى همراه او از گور در آيد كه پيشاپيش او گام نهد و هر گاه كه مؤمن با هراسى از هراس‌هاى رستاخيز مواجه شود آن پيكر او را گويد: اندوهگين مباش و بى‌قرارى مكن و تو را به شادى و بزرگمندى از سوى خداى گرامى و بزرگ بشارت باد و پيوسته او را به شادمانى و بزرگى از سوى خداى گرامى و بزرگ بشارت دهد تا در پيشگاه خداى فرازمند بايستند، آنگاه خداوند حسابرسى‌اش را آسان گيرد و امر فرمايد كه او را به بهشت برند و آن پيكر نيز پيشاپيش او به بهشت رود؛ پس مؤمن او را گويد: رحمت خدا بر تو باد! نيكو پيكرى بودى كه همراه من از گور در آمدى و پيوسته مرا به شادى و بزرگى از سوى خداى گرامى و بزرگ بشارت دادى تا آنگاه كه به چشم خويش آن را ديدم. تو كيستى؟ آن پيكر، او را گويد: من شادمانى‌اى هستم كه در دنيا بر دل برادر مؤمن خويش نشاندى؛ خداوند مرا از آن آفريد تا تو را بشارت و مژده دهم.

(3)

پاداش دوست داشتن فرزند

(4) [787] 1- ... امام صادق 7 فرمود: به راستى، خداى گرامى و بزرگ بر مرد، به‌