(1)

پاداش پرهيزگارى، پارسايى و رو نمودن و توجه به خداى گرامى و بزرگ در نماز

(2) [509] 1- ... ابراهيم كرخى گويد: از امام صادق 7 شنيدم كه فرمود: خداوند، پرهيزگارى و پارسايى و رو نمودن به خداى گرامى و بزرگ را در نماز براى مؤمنى در دنيا گرد هم نياورد جز آنكه بر او اميد بهشت دارم.

سپس امام 7 فرمود: و من دوست دارم كه هر مؤمنى از شما چون به نماز واجبى ايستد، دلش را متوجّه خدا سازد و فكر و دلش را مشغول دنيا ننمايد؛ زيرا مؤمنى نباشد كه دلش را در نماز متوجه خدا سازد جز آنكه خداوند به او رو كند و مهر او را در دل مؤمنان اندازد علاوه بر اينكه خود خدا نيز او را دوست دارد.

(3)

پاداش آن كس كه اندوه مؤمن را بزدايد و در حال تهيدستى او، بر او آسان گيرد و عيبش را پوشاند و يارى‌اش كند

(4) [510] 1- ... امام صادق 7 فرمود: هر مؤمنى كه اندوه مؤمنى را بزدايد خداوند هفتاد اندوه از اندوه‌هاى دنيا و آخرت را از او بزدايد و فرمود: هر كه بر مؤمنى تهيدست آسان گيرد خداوند نيازهاى او را در دنيا و آخرت هموار سازد و برآورد و فرمود: هر كه عيب مؤمنى را كه از آن عيب بيمناك است بپوشاند، خداوند هفتاد عيب او را كه از آنها بيمناك است در دنيا و آخرت بپوشاند. و فرمود: و به راستى، تا زمانى كه مؤمن، يارى رسان برادر مؤمنش باشد خداى گرامى و بزرگ يار او خواهد بود؛ پس از اين پند بهره بريد و خواهان كار نيك باشيد.

(5)

پاداش آن كس كه مؤمنى را خوراك دهد و سيراب كند و بپوشاند

(6) [511] 1- ... امام صادق 7 فرمود: هر مؤمنى كه در شبى از ماه رمضان مؤمنى را خوراك دهد خداوند به سبب اين كار او را پاداشى همانند پاداش كسى نويسد كه سى بنده مؤمن را آزاد نموده است و نيز او در پيشگاه خداى گرامى و بزرگ خواسته‌اى‌