(1)

پاداش آن كس كه شعرى براى امام حسين 7 بخواند و بگريد يا بگرياند و يا خويش را گريان نماياند

(2) [294] 1- ... ابو هارون گويد: امام صادق 7 به من فرمود: اى ابو هارون! شعرى در باره امام حسين 7 بخوان، پس من نيز شعرى خواندم. امام 7 فرمود:

آن گونه بخوان كه رقّت‌انگيزانه خوانند. من نيز خواندم:

يعنى بر مزار حسين 7 گذر نما و به استخوانهاى پاك پيكرش بگو.

راوى گويد: امام 7 گرييد و فرمود باز بخوان و من قصيده ديگرى خواندم و گرييد و گريستن زنان را از پشت پرده شنيدم. چون شعرخوانى خويش را به پايان بردم، امام 7 فرمود: اى ابو هارون! هر كه در باره امام حسين 7 شعرى خواند و بگريد و ده نفر را بگرياند، بهشت براى او نوشته شود و هر كه شعرى در باره امام حسين 7 خواند و بگريد و پنج نفر را بگرياند بهشت براى او نوشته شود و هر كه شعرى در باره امام حسين 7 خواند و بگريد و يك نفر را بگرياند براى هر دو بهشت نوشته شود و هر كه امام حسين 7 در نزدش ياد شود و به اندازه بال مگسى سرشك از ديدگانش فرو ريزد، پاداش او بر عهده خداى گرامى و بزرگ است و به فروپايه‌تر از بهشت براى او راضى نشود.

(3) [295] 2- ... أبى عماره منشد گويد كه امام صادق 7 به من فرمود: اى ابو عماره در باره امام حسين 7 شعرى براى من بخوان.

راوى گويد كه شعرى خواندم و گريست و ديگر بار شعرى خواندم و گريست و سوگند به خدا كه پيوسته شعر مى‌خواندم و او مى‌گريست تا آنگاه كه صداى گريه را از اندرون خانه شنيدم. امام 7 مرا فرمود: اى ابو عماره! هر كه در باره امام حسين 7 شعرى خواند و پنجاه نفر را گرياند، بهشت از آن اوست و هر كه در باره امام‌