خداوند او را پست و خوار كند، و هر كه در زندگى ميانه‌روى پيشه گيرد خداوند روزيش دهد، و هر كس ولخرجى نمايد خداوند عنايتش را از او منع كند، و هر كه زياد ياد مرگ كند پروردگار او را دوست دارد.

خداوند به داوود خطاب كرد:

يا داوُدُ! كَما انَّ اقْرَبَ النَّاسِ مِنَ اللَّهِ المُتَواضِعُونَ، كَذلِكَ ابْعَدُ النَّاسِ مِنَ اللَّهِ المُتَكَبِّرُونَ‌[1].

اى داوود! چنانكه نزديكترين مردم به خداوند فروتنانند، هم‌چنين دورترين مردم از خدا متكبرانند.

[1] - كافى: 2/ 123، باب التواضع، حديث 11؛ وسائل الشيعه: 15/ 272، باب 28، حديث 20494؛ بحار الأنوار: 72/ 132، باب 51، حديث 34.