حضرت على 7 فرمودند:

مَنْ طابَقَ سِرُّهُ عَلَانِيَتَهُ، وَوافَقَ فِعْلُهُ مَقَالَتَهُ، فَهُوَ الَّذِى ادَّى الْامانَةَ وَتَحَقَّقَتْ عَدالَتُهُ‌[1].

كسى كه نهانش با آشكارش يكى باشد و عملش با گفتارش مطابق باشد، او كسى است كه امانت را ادا كرده و عدالتش محقق شده است.

و نيز آن حضرت فرمودند:

الْعَدْلُ اساسُ بِهِ قَوامُ الْعالَمِ‌[2].

عدالت پايه‌اى است كه قوام و برجايى جهان بر اوست.

مولا 7 فرمودند:

الْعَدْلُ رَأْسُ الْايمانِ، وَجِماعُ الْاحْسانِ، وَاعلى‌ مَراتِبِ الْايمانِ‌[3].

عدالت سر ايمان و موافق احسان و برترين مراتب ايمان است.

آنچه در سطور گذشته به تحرير آمد عبارت است از: ايمان، نماز، انفاق، يقين به آخرت، احسان به پدر و مادر، احسان به اقوام، احسان به ايتام، احسان به مساكين، گفتار نيك، اخلاص، صبر، مال حلال، تقوا، بر، غيرت، عبرت، خير، طلب دانش، اميد و عدالت.

اين امور عالى قسمتى عملى و برخى اخلاقى، و تعدادى باطنى و شمارى ظاهرى است كه نمونه‌اى از زيباييهاى معنوى، و عواملى جهت اصلاح بعد از بريدن از گناه و توبه از معصيت است. امورى مانند نيت، معروف، حريت،

[1] - غرر الحكم: 211، حديث 4069.

[2] - بحار الأنوار: 75/ 83، باب 16، حديث 87.

[3] - غرر الحكم: 446، مدح العقل، حديث 10206؛ مستدرك الوسائل: 11/ 319، باب 37، حديث 13146.