توبه مى‌كنند به رحمت حضرت حق و عفو و غفران او داشته باشند.

آنان كه معتقد به حقند، و يقين به آخرت دارند، و در حد استعداد خود به واجبات عمل مى‌كنند، و از محرمات پرهيز مى‌نمايند، بدون آلوده شدن به عجب و خودپسندى و غرور و منيّت، بايد اميدوار باشند كه خداوند مهربان در قيامت به آنان عنايت مى‌كند و از ايشان دست گيرى مى‌نمايد، و بهشت و رضوانش را نصيب آنها مى‌كند، اينان بايد با اين سرمايه‌ى عظيمى كه به توفيق حق نصيبشان شده از يأس و نا اميدى و دلسردى نسبت به رحمت حضرت او سخت بپرهيزند، و بدانند كه سند نجات آنان به خاطر ايمان و عملشان، قرآن مجيد است.

قرآن در آيات فراوانى مردم مؤمن را كه داراى عمل صالح و اخلاق پسنديده‌اند بشارت به بهشت و فوز عظيم داده، و وعده‌ى خداوند وعده‌ى تخلف ناپذير است.

«إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ الَّذِينَ هاجَرُوا وَ جاهَدُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أُولئِكَ يَرْجُونَ رَحْمَتَ اللَّهِ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ»[1].

همانا كسانى كه ايمان آوردند، و همانان كه هجرت نمودند، و در راه خدا كوشيدند، اينان اميدوار به رحمت خدا هستند، و خداوند آمرزنده و مهربان است.

«وَ بَشِّرِ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ أَنَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ»[2].

و به آنان كه ايمان آوردند و عمل صالح انجام دادند، بشارت ده كه همانا براى‌

[1] - بقره( 2): 218.

[2] - بقره( 2): 25.