بوى بهشت از مسير پانصد سال راه يافت مى‌شود، ولى عاقّ پدر و مادر و ديّوث بوى بهشت را نمى‌يابند. گفته شد: يا رسول اللَّه، ديّوث يعنى چه؟ فرمودند:

مردى كه زنش زنا مى‌كند و او مى‌داند ولى بى‌تفاوت است.

حضرت صادق 7 فرمودند:

انَّ اللَّهَ غَيورٌ، يُحِبُّ كُلَّ غَيورٍ، وَمِنْ غيرَتِهِ حَرَّمَ الْفَواحِشَ ظاهِرَها وَباطِنَها[1].

همانا خداوند غيور است و هر غيورى را دوست دارد، و از غيرت اوست كه تمام گناهان آشكار و پنهان را حرام نموده.

عبرت‌

پندگيرى از حوادث روزگار، و اوضاع مردم گذشته، و وضع مردم حاضر از ويژگيهاى مردم خردمند است.

قرآن مجيد مى‌گويد: در داستانهايى كه در ضمن سوره‌ها و آيات بيان شده براى صاحبان خرد عبرت است.

«لَقَدْ كانَ فِي قَصَصِهِمْ عِبْرَةٌ لِأُولِي الْأَلْبابِ...»[2].

قرآن مجيد به اهل عقل و خرد، و دارندگان مغز و بصيرت و در نهايت به همه‌ى انسانها دستور مى‌دهد كه از تمام امور، جهت رشد و كمال خود، و خوددارى از پليدى و آلودگى عبرت بگيريد:

«... فَاعْتَبِرُوا يا أُولِي الْأَبْصارِ»[3].

على 7 مى‌فرمايند:

[1] - وسائل الشيعه: 20/ 153، باب 77، حديث 25283.

[2] - يوسف( 12): 111.

[3] - حشر( 59): 2.