إِنِّي تُبْتُ الْآنَ وَ لَا الَّذِينَ يَمُوتُونَ وَ هُمْ كُفَّارٌ أُولئِكَ أَعْتَدْنا لَهُمْ عَذاباً أَلِيماً»[1].

آنان كه تا رسيدن مرگ كار زشت انجام دهند، در آن وقت كه وقت خروج از دنياست بگويند توبه كرديم، و آن كسانى كه در حال كفر بميرند، توبه‌ى هيچ يك از آنها پذيرفته نيست، براى اينان عذاب دردناك آماده كرده‌ايم!

«إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بَعْدَ إِيمانِهِمْ ثُمَّ ازْدادُوا كُفْراً لَنْ تُقْبَلَ تَوْبَتُهُمْ وَ أُولئِكَ هُمُ الضَّالُّونَ»[2].

آنان كه بعد از ايمانشان كافر شدند و بر كفر خود افزودند، توبه‌ى آنان هرگز پذيرفته نيست، اينان همان گمراهانند.

روايات و مسأله‌ى با ارزش توبه‌

امام باقر 7 فرمودند: آدم به حضرت حق عرضه داشت: شيطان را بر من سلطه دادى، و او را چنين قدرتى است كه همچون خون در باطن من گردش نمايد، در برابر اين برنامه براى من چيزى قرار بده.

به او خطاب شد: اين حقيقت را براى تو قرار مى‌دهم كه اگر از ذرّيه‌ات كسى تصميم بر گناه گرفت، در پرونده‌اش نوشته نشود و اگر تصميمش را به اجرا گذاشت همان يك گناه در نامه‌ى عملش ثبت گردد، و اگر فردى از ذرّيه‌ات تصميم به كار نيكى گرفت، در نامه‌اش نوشته شود و اگر آن تصميم را عملى كرد، در نامه‌اش ده برابر ثبت گردد؛ آدم عرضه داشت: پروردگارا! اضافه كن؛ خطاب رسيد: اگر كسى از ذرّيه‌ات گناهى مرتكب شود، سپس از من طلب آمرزش نمايد، او را بيامرزم؛ عرضه داشت: يا رب! بر من بيفزا؛ خطاب رسيد:

براى آنان توبه قرار مى‌دهم، و توبه را بر آنها گسترده مى‌نمايم تا نفس به‌

[1] - نساء( 4): 18.

[2] - آل عمران( 3): 90.