نمونه‌هاى تخلّف و بازماندن‌

همان گونه كه پيش افتادن از خدا ورسول او ممنوع است، عقب ماندن و پس افتادن از فرمان آنان نيز ممنوع است. آن گاه كه خدا و رسول و جانشينان بر حقّ آنان مردم را براى مسئله‌اى فرا مى‌خوانند، بايد با سرعت و سبقت، آگاهانه و عاشقانه، آن دعوت را لبيك گفت. در آياتى از قرآن از كسانى كه به همراه فراخوانى و بسيج از خود سنگينى به خرج مى‌دهند، به شدّت انتقاد شده است. «اثّاقلتم الى الارض»[1] در اين زمينه نيز به نمونه‌هايى توجّه مى‌كنيم:

الف: پيامبر اكرم 6 در آستانه رحلت، لشگرى را براى دفاع به منطقه‌اى بسيج كرد و فرمانده آن را جوانى به نام «اسامه» منصوب نمود و فرمود: خدا لعنت كند هر كس كه از لشگر اسامه تخلّف كرده و سرباز زند، امّا عدهّ‌اى تخلّف كردند.

ب: در آيات قرآن از كسانى كه به خاطر تخلّف از فرمان پيامبر اسلام 6 به جبهه نرفتند و براين امر شادمان بودند، انتقاد شديد شده است. «فَرِح‌المخلّفون بمَقعَدهم خلاف رسول اللّه»[2]

ج: در جنگ احد با اينكه در حمله اوّل مسلمانان پيروز شدند، ولى به خاطر تخلّف از دستور پيامبر 6 كه 50 نفر را در شكاف كوه‌هاى احد مسئول مرزبانى قرار داده بود، و آنان به‌

[1] -توبه، 38

[2] -توبه، 81