نبود (كه به آتش ببرى)، خداوند گويد: گمانت نسبت به من چيست؟ گويد: گمانم بتو اين بود كه خطايم را بيامرزى و داخل بهشتم كنى، خداوند گويد: اى فرشتگانم، سوگند به عزت و جلال و بزرگيم هرگز اين بنده من چنين حسن ظنى در زندگيش بمن نداشته است، اگر يك ساعت هم در زندگيش به من خوشبين بود او را به آتش تهديد نمى‌كردم، دروغ او را بپذيريد و داخل بهشت كنيد، سپس امام صادق 7 فرمود: بنده‌اى به خدا گمان خوب نبرد مگر اينكه خدا طبق گمانش با او رفتار نمايد، و اين همان قول خداوند است كه مى‌فرمايد: «و اين گمان شما است كه گمان كرديد به پروردگارتان نابود كرد شما را، پس صبح كرديد در حالى كه از زيانكاران هستيد، (فصلت/ 23)».

8- اسماعيل بن بزيع گويد: حضرت رضا 7 به من فرمود: گمان خود را به خدا نيكو كن، خداوند مى‌فرمايد: من در نزد گمان بنده‌ام هستم (طبق آن با او رفتار مى‌كنم) پس جز گمان نيكو به من نداشته باش.