پس برسيد به آن، به حقيقت شخص مؤمن ميان دو ترس عمل مى‌كند، ميان سرنوشتى كه گذشته كه معلوم نيست خدا در باره آنها چه خواهد كرد (آيا آن اعمال عبادى را قبول خواهد كرد و از آن معاصى بازخواست خواهد كرد) و ميان سرنوشتى كه باقى مانده كه معلوم نيست خدا چگونه در آن قاضى خواهد بود، پس بايد كه شخص مؤمن از پيش خود براى خويش و از دنيايش براى آخرتش و در جوانيش پيش از پيريش و در زندگى خود پيش از مرگش كوشش نمايد، سوگند به آن خدائى كه جان محمد 6 بدست اوست بعد از دنيا جاى عذر خواهى نيست، و بعد از دنيا جايگاهى بغير از دوزخ و بهشت نمى‌باشد.

2- امام صادق 7 فرمود: مؤمن ميان دو ترس است: گناهى كه انجام شده كه معلوم نيست خدا در آن باره چه خواهد كرد، و عمرى كه باقى مانده كه معلوم نيست چه تباهى‌هائى فراهم خواهد آمد، پس مؤمن صبح نمى‌كند مگر در حال ترس از خدا و اصلاح نمى‌كند او را مگر ترس.

3- امام صادق 7 در باره اين آيه: «و هر كه از پيشگاه خدا بترسد براى او دو بهشت است. رحمان/ 44» فرمود: هر كه بداند خدا او را مى‌بيند و سخنش را مى‌شنود و آنچه از خير و شر انجام مى‌دهد خدا آن را مى‌داند، اين حالت او را از انجام كارهاى‌