كسى مى‌پذيرم كه براى عظمت من تواضع كند و بخاطر من نفس خود را از شهوات باز دارد، و روز خود را با ياد من بگذراند، و به مخلوق من تعظيم نكند و گرسنه را سير گرداند و برهنه را بپوشاند و مصيبت ديده را رحم نمايد و غريب را جاى دهد. پس چنين كسى نورش چون نور خورشيد پرتو مى‌افكند. در تاريكيها برايش نور قرار مى‌دهم و در جهالت بردباريش مى‌بخشم، به عزت خود مى‌پوشانمش و بوسيله فرشتگانم حفظش مى‌كنم، چون بخواندم جوابش مى‌دهم و اگر چيزى بخواهد عطايش مى‌كنم، پس مثل چنين كسى نزد من چون مثل بهشت‌هاى عدن است كه ميوه‌هايش در بلندى نبوده و حالتش دگرگون نگردد (شايد اشاره به تواضع و ثبات مؤمن و يا اشاره به بخشش مؤمن باشد).

10- اعتصام به پروردگار

(96) 1- امام صادق 7 فرمود: هر بنده‌اى كه بسوى آنچه خدا دوست دارد روى آورد خدا نيز بسوى آنچه او دوست دارد روى مى‌آورد، و هر كه بر خدا