شصت سالگى است (كه انسان بهانه مى‌آورد كه قواى غريزى و شهوى بر من غلبه داشته و عقل و تدبيرم اندك بوده ولى از اين سال به بعد ديگر اين عذرها پذيرفته نمى‌شود).

5- از امام صادق 7 در باره اين آيه سؤال شد: (هنگامى كه گويند خدايا ما را عمر ديگر ده تا اعمال خوب انجام دهيم. خداوند گويد:) آيا عمر نداديم شما را به مقدارى كه تذكر يابد هر كه بخواهد تذكر يابد (فاطر/ 35) امام فرمود: منظور، سرزنش (تا) هيجده سالگى است (كه در اين دوران هر كسى صاحب عقل و شعور شده و بايد به راه حق و صواب قدم گذارد).

6- امام صادق 7 فرمود: سه چيز در هر كه نباشد هرگز اميدى بخير (و رستگاريش) نيست: كسى كه در پيرى پرهيزكارى نكند، كسى كه خداوند را از غيب نترسد، و كسى كه از عيب حياء نكند.

7- ابو بصير گويد: حضرت صادق 7 فرمود: زمانى كه انسان به سى و سه سالگى رسيد به نهايت قوت و جوانيش رسيده است و زمانى كه به چهل سالگى رسيد به آخر (جوانيش) رسيده است، و زمانى كه پا به چهل و يك سالگى گذارد رو به نقصان است، و سزاوار