و به سوى او باز گرديم» 3- كسى كه اگر خيرى بر او برسد بگويد:

الحمد لله رب العالمين‌

«سپاس از آن خدا آفريدگار جهانيان است» 4- كسى كه اگر خطائى كند بگويد:

استغفر الله و اتوب اليه‌

«آمرزش مى‌خواهم از خدا و بسويش توبه مى‌كنم».

86- توبه نصوح‌

(797) 1- معاويه بن وهب گويد: شنيدم امام صادق 7 مى‌فرمود:

زمانى كه بنده‌اى «توبه نصوح»[1] كند خداوند او را گرامى داشته و عيبش را در دنيا و آخرت‌

[1] - توبه نصوح را چند معنى كرده‌اند كه به بعضى از آنها اشاره مى‌شود: توبه‌اى كه باعث نصيحت و بيدارى انسان شود تا به گناه بر نگردد- توبه‌اى كه از روى خلوص و خالصانه براى خدا باشد- توبه‌اى كه بازگشت به گناه نداشته باشد- توبه‌اى كه مانند خياط، پرده پاره شده به واسطه گناهان را بدوزد- توبه‌اى كه مانند عسل خالص و خالى از موم با صافى دل و روشنى باطن انجام شود- توبه‌اى كه شخصى بنام« نصوح» انجام داده است كه داستانش در بعضى از كتب اخلاق ذكر شده است. ولى بهترين معنى اين است: توبه‌اى كه خالص بوده و بازگشت نداشته باشد.