نگفتن زيباتر است. سپس فرمود: اى ابا حمزه! سوگند به خدا مردم (مخالفين) همگى اولاد ناپاكى هستند مگر شيعيان ما. سپس فرمود: ما صاحبان خمس هستيم، و آن را بر همه مردم (مخالفين) حرام كرده‌ايم مگر به شيعيانمان.[1] 4- ابو بكر حضر مى‌گويد: از امام صادق 7 در باره مردى پرسيدم كه به مردى از جاهليت افتراء مى‌بندد (مثلا او را نسبت به زنا مى‌دهد) امام فرمود: بايد

[1] - پاكى نطفه در حقيقت بايد از دو راه باشد اول: حلال بودن نزديكى مرد و زن هنگام انعقاد نطفه و اين بايد بر اساس اجراى عقد نكاح دائم و موقت باشد و صرف اجراى عقد هم بدون اعتقاد به شريعت اسلام و اطاعت از خدا و پيغمبر و امام نمى‌تواند موجب حلال بودن نكاح و در نتيجه پاك بودن فرزند باشد، بنا بر اين بدون اعتقاد به اصول كامل اسلام كه امامت نيز از آنها است نمى‌توان از حلال بودن بستر برخوردار بود. دوم: پاك بودن نطفه مربوط به خوردن خوراك حلال و پرداختن مهريه حلال است و اجمالا در هر مالى قسمتى بعنوان خمس( يك پنجم از آنچه انسان بدست مى‌آورد با شرايطى كه در محلش مذكور است مخصوص امام 7 و سادات از بنى فاطمه مى‌باشد.) مقرر شده كه به اهلش پرداخت شود و در صورت نپرداختن و مخلوط شدن با اقسام ديگر اموال حرام شده و حكم استفاده از آن نيز در مهر و تأمين معيشت روشن است. نكته‌اى كه اينجا ياد آوريش لازم بوده اين است كه اين روايات در بيان واقعيت امور هستند و الا در ظاهر، نكاح و معاملات و معاشرات غير از شيعه محترم بوده و از مالكيت و ارث و نكاح و مانند آن مانند شيعه برخوردار مى‌باشند. در احاديث در باره شيعه راجع به مسأله پرداخت خمس نوعى ارفاق به عمل آمده تا نكاح و اولادشان حلال باشد.