از گناهى توبه نكند مگر اينكه در گناهى بدتر قرار گيرد.

70- سفاهت، شرارت‌

(671) 1- امام ابو الحسن موسى بن جعفر 7 در باره دو مردى كه بهم دشنام دهند فرمود: آنكه دشنام را شروع مى‌كند ظالمتر است و گناه خود و گناه آن ديگرى به گردن اوست مادامى كه آن ديگرى تجاوز نكند (يعنى اگر فحش گوينده دومى از عدالت و نزاكت خارج نشده و از قبل تجاوز كار نباشد گناهش به گردن اولى است).

2- امام صادق 7 فرمود: سفاهت نكنيد، زيرا كه پيشوايان شما سفيه نبودند.[1] و باز فرمود: هر كه سفيه را با سفاهت مقابله و كيفر كند حقا به آنچه (از طرف سفيه) بر سرش آمده راضى شده چون مانند آن را خودش انجام داده است.

[1] - سفاهت را مى‌توان به چند گونه معنى كرد كه از جمله: بيهوده‌كارى، سهل انگارى در مقابل حق، مسخره بازى، بى‌تفاوتى در مقابل حق، بكار نبردن ادب و خرد در امور معاش و معاشرت و شريعت، بلاهت و كودنى، اعراض از حق، جلف‌گرى و بازيگرى و بازيگوشى و ...