2- امام باقر 7 فرمود: چه بد است بنده‌اى كه داراى طمعى باشد كه او را بدنبالش كشد، و چه بد است بنده‌اى كه داراى رغبتى باشد كه او را خوار كند. (يعنى انسان نبايد خود را اسير طمع و رغبت به امور دنيائى كند كه هوش و عقل خود را به مطامع دنيائى بفروشد).

3- على بن الحسين 7 فرمود: تمامى خير را در اين يافتم كه انسان طمع خود را قطع كند از آنچه در دست مردم است.

4- سعدان گويد: از امام صادق 7 در باره چيزى كه ايمان را در انسان استوار مى‌كند پرسيدم، امام فرمود: آن چيزى كه ايمان را ثابت مى‌كند ورع و پرهيزكارى است، و آن چيزى كه ايمان را از آدمى بيرون مى‌برد طمع است.

5- امير المؤمنين 7 در وصيت خود به «محمد حنفيه» فرمود: اگر دوست دارى نيكى دنيا و آخرت را در خود جمع كنى طمع خود را از آنچه در دست مردم است كوتاه كن.